Autistic mom to be

Hallo! Maar mij ken je al hihi

Kga je topic volgen, kan altijd interessant zijn

Ik heb ook autisme ☺️ Eerste zwangerschap, dus geen ervaring met als de baby er is. Ik vind het ook best pittig..(had vroedvrouw, werd langdurig ziek, dus vervanging. Gynaecoloog 7w op vakantie dus ook 2x andere,…) Iets teveel verandering van personen tot hier toe 😅

En ervaring in zwangerschap zelf? Gevoel dat je autisme erger is, of dat je sneller overprikkeld ben? Of hoe ervaar jij je zwangerschap?

Hier ook auti! In het begin vond ik het heel heel lastig omdat er totaal geen duidelijkheid was wat er ging gebeuren, met wie, wanneer, … ook bij aankopen van spullen, ik ben eerst een paar keer in een breakdown gegaan om eerlijk te zijn. Intussen voel ik me wel een pak beter, mijn gynea en vroedvrouw weten ook dat ik op het spectrum zit, dus dat helpt wel. Zo stilaan zijn de zaken ook duidelijker gaan worden en dat heeft wel meer rust gebracht.

Ter aanvulling mocht dat niet helemaal duidelijk zijn: hier ook eerste kindje. Ik ben trouwens mijn auticoach wel eeuwig dankbaar, want heb met haar samen allerlei lijstjes kunnen maken.

Mijn zwangerschap ervaar ik echt als ‘niet fijn’. de ene ‘complicatie’ na de andere..(de baby doet het gelukkig goed). Op 7w een infectie in Costa rica (ziekenhuisopname), nadien 4w plat moeten liggen, bekkeninstabiliteit sinds 11w, dan de wisselende zorgverleners, ik ben ook kleuterjuf, dus mocht niet meer gaan werken ,… Ik merk wel dat ik net minder snel overprikkeld ben, maar dit is waarschijnlijk ook omdat ik nu fulltime thuis ben, en niet meer dagelijks in een klas sta met 25 kleuters.. Wel heel vaak nog hoofdpijn, snel moe ed. Ook wil ik alles heel ‘perfect’ en gepland hebben voor de baby. En hier loop ik wel wat tegenaan. Heel veel babykledij gekocht in mei & juni, die ik nu niet meer goed genoeg vind (en dus terug verkoop), geboortelijst 2x veranderd van winkel,…. Mijn partner wordt stilaan gek denk ik🙃

Hier een niet gediagnosticeerde persoon met autisme! Ik wil me niet laten testen (omwille van verschillende redenen) maar het is wel duidelijk. Al heb ik zodanig veel mechanismen dat het ook niet heel erg opvalt voor mensen die me niet héél goed kennen. Ik voel me heel ambetant met de onzekerheden dat het meebrengt en kan daar snel van gestrest geraken. Ook al een pittige zwangerschapsverloop gehad met verhoogde kans op pre-eclampsie en dus veel onduidelijkheid ook naar de toekomst vd zwangerschap toe. Daarnaast maak ik het me ook niet gemakkelijk door nu te veranderen van job 😅 Ik geraak minder overprikkeld, maar de emoties komen duizend keer erger naar boven.. ik ben ook véél gevoeliger voor de emoties van anderen & wil alles perfect hebben waardoor ik heel erg begin te twijfelen en steeds verander van gedrag etc…

Heey, deze topic precies over het hoofd gezien. Ik heb ook autisme, dit is mijn eerste zwangerschap en ben uitgerekend voor 6 december. Ik ben dus ondertussen al 28 weken. Heel eerlijk vindt ik dat ik tot nu toe redelijk relaxed ben gedurende deze periode, alhoewel het ook met ups en downs is. Maar ik had het erger verwacht omdat ik wel gevoelig ben aan stress. Het doet veel als je partner, familie, vrienden en collega's begripvol zijn. In het proces om zwanger te worden was ik wel te gefocusd hierop en dus redelijk gefrustreerd dat ik niet direct lukte. Ik was al 1,5 jaar gestopt met de pil te nemen enzo. Maar eens ik dat kon loslaten, heeft het maar een maand of twee geduurd. Er zullen wel altijd dingen zijn die me zullen storen. Bijvoorbeeld mijn zwangerschapsdementie. Ik was al enige tijd wat vergeetachtig en dat is nu alleen erger geworden. Vooral ambetant als je partner verwacht dat je zelf alle belangrijke en administratieve dingen regelt zoals crèche, aanvragen van kindergeld en kraamzorg, afspraken met gynaecoloog en vroedvrouw,... Ik en mijn partner verschillen ook wel eens van mening over praktische zaken zoals het inrichten/klaarmaken van de kinderkamer. Ik heb graag dat alles ineens gedaan is, dus ook schilderen en/of behangen. Hij daarentegen vindt het allemaal niet zo nodig want de baby slaapt eerst bij ons op de kamer. En zo kan ik blijven doorgaan. Ik denk dat het vooral helpt bij mij om erover te praten om zo toch te proberen om een compromis te komen. En zo voel ik me ook begrepen. Je moet eigenlijk een manier vinden om het van je af te zetten. Ik weet dat is nogal gemakkelijk praten, geloof me dat weet ik maar al te goed. Ik hoop dat je hieraan wat hebt 😉