Hoe vertel ik het aan mijn beste vriendin?

Als een oprechte beste vriendin zal je wel heel blij zijn voor jullie! Geen schrik hebben zou ik zeggen.. Je gevoel is normaal, maar mag je van je eigen geluk niet ontnemen 😇 En wie weet brengt wat positiviteit snel nog eens goed nieuws 😊

Goed dat je het. 1 op 1 vertelt en gewoon benoemen dat je het moeilijk vindt

Hey! Onze zeer goede vrienden ( we zien ze wekelijks) hebben dit ook... wij waren na 3 maand al zwanger terwijl zij in een traject zitten. Wij hadden doorgegeven dat we er aan zouden beginnen wat het voor haar net wat ' aangenamer' maakte. Ik heb het eerst aan haar apart verteld en dan nogmaals als haar man erbij zat. Ze hadden het beide moeilijk, maar waren zo blij voor ons. Dit echt in intieme kring doen! Wij hebben geen echo laten zien. We vroeger of ze dit wouden ( vriendin wel, maar de man niet) enkele weken later wou hij wel meer info etc. Ik begon er zelf niet over, maar ging enkel op hun vragen reageren en dan polste ik of ze nog iets wouden weten of niet. Als kers op de taart lieten ze ons enkele maanden later weten dat zij na 3 jaar ook zwanger zijn. Wij 27 weken en zij nu 12 weken. Probeer je niet slecht te voelen als zij niet veel info wensen en wees blij voor jullie wondertje , maar ' duw het niet onder hun neus'. Probeer een balans hierin te vinden.

Hey! Ik ben zo'n vriendin ;) Zelf zwanger nu via IVF. Dus ik zag alle vriendinnen voor mij veel sneller zwanger worden. Wij waren er zelf gewoon heel open over, dus vaak vroegen ze er zelf naar. Mijn beste vriendin wist het dus ook al de dag van de bloedafname. Omgekeerd ook, vaak stuurden ze zelf foto van de test of foto van broertje of zusje met t-shirt dat ze grote broer of zus werden. Ik was altijd oprecht blij in hun plaats, vond het lastiger als ik merkte dat ze zich in hielden omdat ze dachten dat ik niet blij zou zijn. Gewoon benoemen dat je snapt dat het mss lastig is maar niet te veel mee inzitten? Jullie zijn toch vrienden?

Ik zit een beetje in dezelfde situatie met een familielid. Ik ken hen ondertussen goed genoeg om te weten dat ze dit liever verwerken zonder dat we op hun reactie zitten te kijken en dus laten we het nieuws als eerste van de familie weten via een lief smsje. Ik denk vooral het bespreekbaar maken. Wat vinden ze prettig? Wat niet? Ook snappen dat hun reactie niet even enthousiast zal zijn als die van iemand anders zonder die achtergrond.

Hoi, ik ben zelf ook zwanger na een fertiliteitstraject en wat ervaringsdeskundige 'helloo' hierboven zegt had ik ook: ik wist het liefst op voorhand. Dan kan je het zelf op dat moment eerst verwerken (want zo'n aankondig is altijd een beetje bitterzoet en er komt niet persé afgunst bij kijken maar wel wat jaloezie) en daarna tijdens dat jullie afspreken gewoon samen blij zijn. Maar denk ook dat je op zich niets mis kan doen als je nog voldoende interesse blijft tonen in haar traject en haar daarin steunt.

Ikzelf ben ook zwanger via ivf en kan me aansluiten bij de dames hierboven. Heb vorig jaar hetzelfde gehad met een hele goeie vriendin. Ik kan enkel aanraden om het persoonlijk te zeggen aan je vriendin, ze zal heel blij zijn voor jullie maar weet dat het vanbinnen toch wat pijn zal doen. Hou zeker niets achter, aarzel niet om haar op dezelfde regelmaat te blijven zien maar blijf ook naar haar traject vragen. Zij zal ook steeds naar jou en je baby blijven vragen.

Oké.. ik heb het 3 weken geleden verteld aan hun. Ze reageerden best oké op dat moment, wel met een paar tranen maar ze klonk oprecht heel blij.. tot ik haar nog een berichtje stuurde nadien en ik er geen reactie op kreeg. Ik had tegen mezelf gezegd dat ik haar even ging laten doen omdat ik wel snap dat het moeilijk was. Maar nu negeert ze elk bericht, alles op sociale media over de baby negeert ze ook.. en het maakt mij heel onzeker. Ik ken haar al 26 jaar en ik zou het heel jammer vinden moest ik haar verliezen hierdoor.. ik maak mezelf er ook echt gek mee 😢

Oh nee dat is niet fijn om te horen 😢... Heb er helaas geen ervaring mee want ik ben de laatste van mij vrienden dat aan kinderen begint. Je kan haar wat meer ruimte geven en wachten, maar vind het ook best erg dat ze dit niet aangeeft en je gewoon negeert...

Kijk jij hebt gewoon goed gedaan om het haar te vertellen. Je wou dit op een juiste manier doen zonder haar te kwetsen enzo... Dit is haar stuk. Zij kan nu zelf kiezen hoe ze met de situatie omgaat; erover communiceren met jou of niet. Vind het wel jammer voor je dat ze je negeert.