uitgeput en weinig begrip

Eerst en vooral is het zonde dat je volledig niet slaapt... daarbij hoort de baas een vorm van begrip en respect te tonen naar zijn medewerkers hoe druk het ook is... maar zou het misschien tog eens met vroedvrouw of gynaecoloog bespreken wat je opties zijn want denk niet dat dit een gezonde situatie is..en ik snap dat zeker dat je je schuldig voelt tegenover je team maar nu moet je even denken aan wat het beste is voor jou ... anders kan je in een depressie of burn out raken en dat is zeker niet de bedoeling Alvast nog veel succes en hopelijk steunt je partner en je familie je veel

Ik ben het eens met LISASLAETS Nu moet je aan jezelf denken. Vroedvrouw, gynaecoloog of huisarts kunnen je mss helpen of zelfs op ziekte zetten. Gelukkig wil je team je wel helpen, maar je baas klinkt als een eikel en zou smeer begrip mogen hebben. Praat en ventileer bij partner, familie en vrienden voor steun.

Ik zou je verhaal zeker bij een arts doen en je laten thuis schrijven tot einde zwangerschap. Bij mijn eerste zoontje onderging ik ook een job in de retail met een bazin zonder begrip... Gevolg was vroege indaling, zware rugklachten, hielspoor en jaren bekkeninstabiliteit. Was 2maand vroeger thuis met platte rust, ik mocht uiteindelijk niets meer. Je gezondheid en die van je kindje zijn prioriteit. Veel succes

Vorige zwangerschap totaal het zelfde meegemaakt. De stress zorgde ervoor dat ik op 32w bevallen ben. Bij deze zwangerschap had dus al snel beslist te kiezen voor mezelf. Ga zeker langs bij je huisarts en praat hierover. Jouw gezondheid en die van de baby is het belangrijkste. ❤️

zwangerschapsinsomnia komt niet veel voor. Zelf heb ik er ook last van, al redelijk vroeg in mijn zwangerschap. Ik zit (gelukkig) met een risicoberoep dus ben al van september op werkverwijdering. Wat moedig om zo lang vol te houden! Ik denk dat het verstandig zou zijn om dit met een huisarts te bespreken die jou ook thuis kan zetten. Zo kan je voldoende rusten overdag.

In begrijp je volledig. Ik ben 31 weken zwanger en vorige week een beetje gecrascht. Loop de hele dag te huilen en de meeste nachten slaap ik niet meer dan 2u. Ik ben de hele week thuis geweest, normaal ga ik morgen terug werken maar ik zie dat echt niet zitten… Ga dus terug naar de dokter, maar ook met schuldgevoel. Hoe is het ondertussen met jou? aangezien deze topic al 3 weken geleden is.

Nog even aan jezelf denken (en dus ook aan je kindje) daar hoef je je niet schuldig over te voelen. Maar ja makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.

was ook een week thuis gezet van de dokter. na die week terug gaan werken met alle gevolgen vandien.... ik kon van de pijn niet meer op een stoel zitten om te eten, s'nachts rechtstaan om te plassen moest kruipend gebeuren. dus de gynae heeft mij thuis gezet tot de bevalling.