Partner

Wat verwacht je precies van je partner? Ik ben zelf nieuwsgierig wat je van hen verwacht

Hoe bedoel je integendeel wat verwacht je van hem msshn ?? De mijne is met alles betrokken bij mijn 1ste en nu mijn 2de ook

Ik ben zwanger van mijn 3de kindje. En mijn man was tijdens de zwangerschappen nooit super betrokken. Ik vond dat bij de eerste echt heel erg. Maar nu eigelijk niet echt, de connectie met het kindje komt voor mannen soms pas echt na de bevalling. Wij voelen de baby groeien, bewegen, en wordt een deel van ons. Dat ervaren partners soms heel anders.

Als het gaat over baby aankopen, administratie voor baby, doopsuiker,… Dan is mijn man echt niet zo betrokken en is alles voor hem gelijk. Ik probeer vaak zijn mening te vragen, maar die is vaak gewoon ja is goe. Zijn prioriteiten liggen hier anders. Als het gaat over mij helpen in de zwangerschap, dan doet hij echt wel veel voor mij. Hij zal op mijn moeilijke dagen eten maken en mij alles brengen. Ik moet alles gewoon duidelijk communiceren en vragen. Anders mag ik niet teveel verwachten.

Hetzelfde bij mij Mijn man is niet zo zeer betrokken met het organiseren en plannen, net alsof hij niet beseft dat er binnen enkele dagen een baby in huis is... Maar voor mij koken of even poetsen of mij verzorgen doet hij wel omdat hij ziet dat ik het zwaar heb. Hoop dat het veranderd als de baby er is, ben al niet de enigste die zich ofzo voelt dus 😅

Hier is het ook wat hetzelfde als bij jullie. Geboortekaartjes en geschenken heb ik zelf gekozen. Ik ben van van droogbloemen dus wilde daar iets mee. Hij ging wel mee naar de afspraken voor het ontwerp enzo en we overlegden wel qua prijs, maar zolang het maar niet te extreem is is het al goed en mooi (we verwachten een meisje en hij wilde geen knalroze kaartje haha). We gingen samen wel naar de dreambaby voor bv babyfoon en hij ging af en toe eens mee naar zo een tweedehandsbeurs (en koos dan soms zelf iets van kleertjes of knuffel), maar het organiseren dus wassen opbergen en sorteren is voor mij. Volgens mij heb ik dat ook liever, kan ik zelf bepalen en moet ik het hem maar vertellen waar alles ligt 😅. Heb een erg goede zwangerschap (geen migraine meer dus voel me beter dan ooit), maar op moeilijkere dagen met bv. rugpijn of slecht geslapen neemt hij wel alles uit handen. Hier thuis koken we meestal samen, of afhankelijk van wie eerst thuis is. De was en plas kunnen en doen we beiden, dus algemeen deed hij ook al evenveel in het huishouden. Hij is wel erg bezig met ons meisje, gaat mee naar bijna alle echo's, 's ochtends en 's avonds in bed knuffelen en voelen aan de buik of als ik haar voel en buik die bewegen komt hij kijken en kusjes geven. Hij kijkt er erg naar uit. Denk alleen dat hij meer iets heeft van 'we zien wel, komt wel goed, wij gaan dat kunnen' terwijl ik me op voorhand al kan suf piekeren over de kleinste dingen zoals welke kleren om in te slapen, ga ik de baby durven wassen, hoe moet dit en dat enz enz. Normaal gaat hij met de fiets werken (15km, wat heuvelachtig) maar nu sinds een week of 2 met de auto gewoon voor het geval dat, staat hij sneller thuis. Nu 37w4d dus het wordt spannend ☺️

Hier exact hetzelfde, zeker in het begin. Hij komt af en toe wel eens aan de buik voelen of mee luisteren als ik de Doppler opzet maar voor de rest heeft hij niet veel mee besloten qua spullen, doopsuiker, kaartjes, ... In het huishouden doet hij nu wel een pak meer omdat het voor mij te zwaar is en hij gaat mee naar elke controle, ook al vloekt hij elke keer vanwege de lange wachttijden 🙈 Hij heeft zelf ook al wel aangegeven dat hij mijn enthousiasme wrs pas gaat begrijpen als ons meisje er is wat ik wel snap. Ik voel haar heel de dag en hij zo eens af en toe. Hij vindt de vragen van anderen wel vervelend "Ben je er klaar voor om papa te worden?". Daar reageert hij meestal heel droog op waardoor het voor anderen lijkt dat hij dit tegen zijn zin doet terwijl de jongen gewoon niet weet wat hij moet verwachten ☺️ Ik had zelf ook de tip gekregen om geen verwachtingen te hebben van mijn partner en duidelijk te communiceren als er mij iets dwars zat want dat mannen sommige signalen minder snel opvangen en al zeker als hun vrouw/vriendin 1 brok hormonen is.

Bij ons is het ook zoals de rest het hier beschrijft ◡̈ mijn man is super behulpzaam (heb sinds dag 1 van de zwangerschap niet meer gekookt en kuisen doet hij ook meestal. Wij zijn samen zelfstandig consultants en hij heeft ook veel werk van mij overgepakt zodat ik genoeg kan rusten en niet te veel stress ivm deadlines enzo) maar ik moet hem ook niet vragen om zelf af te komen met ideeën ivm doopsuiker, inrichting van de kamer of andere aankopen, voor hem is alles goed. Ik heb halverwege mijn zwangerschap wel een paar keer gezegd dat ik hem wat passief vond en sindsdien doet hij wel meer zijn best om ook actiever deel te nemen. Naar mijn ervaring hebben 90% van de mannen nodig dat je hen letterlijk en expliciet uitlegt wat je van hen verwacht - heb je het gevoel dat je dit gedaan hebt? 🥰

Hoi mama’s! Hier zwanger van ons 2e kindje. Mijn partner had ook bij de eerste niet zoveel met het zwanger zijn en ik merkte ook dat hij hier niet mee bezig was. Ook nu lijkt het alsof er helemaal geen kleintje op komst is. Ik bereid alles voor en probeer het huishouden te runnen. Omwille van werk kan hij echt niet mee naar elke controle. Maar: na de geboorte van mijn eerste heeft hij zonder dat ik er om vroeg echt gewoon super veel taken uit handen genomen, elke dag gekookt voor ons en ervoor gezorgd dat ik lekker kon rusten en met de baby bezig kon zijn. Als ik hem iets vraag is het nooit te veel voor hem. Ik denk dat we soms gewoon heel duidelijk moeten communiceren over wat we verwachten. Haha

Ik lees heel vaak, “ik verwacht” of “ik wil”,… heb je er ook eens over nagedacht dat een man op een andere manier denkt? Van plaats alleen maar dingen te verwachten of te willen, heb je zelf al stappen ondernomen om je man te snappen? Om begrip te tonen dat een man de baby zelf niet voelt en het voor hem helemaal anders aanvoelt dan voor jou als vrouw? Ik lees vaak, mijn man kookt, en helpt en doet dit en dat, maar toch is hij te “onbetrokken”? Wat precies verwacht je dan allemaal van je man?

Net zoals de mannen, denken vrouwen ook anders ;) De meeste hebben dat kleine beetje liefde meer nodig en het is frustrerend dat het gevraagd moet worden. De meeste zien hulp/aandacht voor de mama en hulp/aandacht voor de baby als 2 compleet verschillende dingen. Als zwangere vrouw ben je bewust van je kindje 24/7 en ben je bewust dat alles dichterbij komt en dat alles geregeld moet worden. Dit is iets vrij automatisch dat niet gevraagd word (bijvoorbeeld slaap benodigdheden voor het kind) Het is frustrerend dat je als zwangere vrouw (terwijl je hersenen je soms in de steek laten) je ook nog het cognitieve van de partner moet overnemen voor iets dat heel logisch klinkt. Ik denk ook niet dat iemand haar partner echt kwaad aan kijkt, eerder de hormonen en de angst/stress voor het kindje te hebben en je partner relatief kalm en onverschillig zien daarintegen. Ik kan voor mijzelf zeggen dat ik blij ben dat andere dit ook ervaren, ik zie dit nu meer als een vorm van kalmte dat dit normaal papa gedrag is bij mijn vent en dat het hoogstwaarschijnlijk wel zal veranderen naar wat ik wil (meer bewust bezig zijn met de baby en daar dingen voor regelen) Hopelijk helpt dit om ons wat te begrijpen daarin 😉 Zie dit alles meer als ventilatie zou ik zeggen 😊

Mijn man wil absoluut niet op foto. Deze is een stiekem getrokken

Hier ook tijdens wat minder. Gisteren bevallen en hij doet het zo goed, zo zorgzaam, zo behulpzaam en zo rustig met onze tweeling. Misschien is dit binnenkort ook zo met jouw partner (@ chloe)

Proficiat 🥰

Tijdens de zwangerschap voel jij alles en zij voelen zich exact hetzelfde. Zij weten vaak niet hoe vaak je last hebt van misselijkheid, bekkenbodem, harde buiken,... Omdat zij het gewoon niet voelen. Wat ik veel zie en hoor is hoe weinig mensen communiceren met zijn/haar partner. Heb je last en moet hij meer doen, zeg of vraag het hem. Ik snap dat je wil dat hij het wat meer zelf ziet of dat hij ook aan die dingen moet denken die moeten geregeld worden. Mijn moeder zei altijd dat je niet meer kan verwachten dan dat ze al doen voor de zwangerschap. Dus als jij dan al vaak alles regelde hoe kan je dan verwachten dat hij er opeens mee afkomt? Zelfde met huishoudelijke taken. De dag dat ik zei tegen mijn man, ik kan de Vaatwas niet meer vullen want het bukken doet te veel pijn, heb ik het hem nooit meer moeten vragen. Maar hoe kon hij nu weten dat ik dat niet meer kon. En net zoals zovelen hier zie je vanaf de geboorte direct de impact op de papa en doen ze direct veel meer.

Ik merk zelf wel een verschil bij de zwangerschap nu in vergelijking bij ons 1e zoontje. De eerste keer meer betrokkenheid, denk misschien ook omdat hij toen andere uren werkte (ploegensysteem dus meer vrije tijd). Maar ik heb er laatst mn "frustraties" geuit ivm dat ik alle doopsuikers, kleertjes, inrichting etc etc moet doen. Sindsdien heb ik wel meer het gevoel dat hij probeert, zelfs spontane ideetjes (zoals de gipsbuik). Gewoon rustig aanbrengen bij je partner!