Hey mensen,
Na een moeilijk borstvoedings traject, denk ik erover om over te gaan naar volledige kunstvoeding.
Ik voel me er slecht over gezien ik echt voorstander ben van bv en me gefaald voel voor zo snel op te geven. ( in totaal 1 maand bv gegeven)
De reden van opgeven is omdat
1) ik niet genoeg productie heb (verschillende middeltjes geprobeerd maar geraak niet aan 1 volledige voeding per keer)
2) Ik ben dood vermoeid van flesvoeding te geven en daarna nog een half uur tot uur kolven terwijl ik ook wat anders kon doen zoals slapen of knuffelen met mijn zoon (hij heeft daar veel nood aan)
3) omdat mijn zoon moeite heeft met de aanleg wegens ongeduld en kort tongriem (vandaar doe ik nu fulltime kolven)
Ik voel me steeds depressief als ik te weinig kolf of als ik hem niet aangelegd krijg. Maar ik voel me ook gefaald bij opgeven.
Iemand die me hier een ander perspectief op kan geven?
PS No offence naar flesvoeding, ik weet dat daar ook veel voordelen aan zijn. Persoonlijk had ik gewoon liefst bv gegeven.
.