Omgaan met traumatische bevalling

Herkenbaar, ik had een thuisbevalling die op het laatste moment met spoed in het ziekenhuis is geëindigd, en onze dochter heeft erna nog een infectie opgelopen omdat mijn vliezen zo lang gebroken waren en de bevalling zo lang heeft geduurd, waardoor we langer in het ziekenhuis moesten blijven voor haar antibiotica. Ik had de dagen nadien ook heel veel herbelevingen naar de bevalling, en ik kon het niet navertellen zonder in tranen uit te barsten. Wat mij heel erg heeft geholpen is door er heel veel over te (proberen) praten en de emoties die erbij kwamen kijken juist wel toe te laten. Mijn man, mijn familie, onze vroedvrouw en de vroedvrouwen van het ziekenhuis zijn een grote steun geweest. Ook heb ik het verloop van de bevalling ook opgeschreven om het een plaats te geven en het los te laten. Nu 3,5 week na de bevalling kan ik er al makkelijker over praten zonder te huilen. Geef het vooral tijd, het is niet niks wat we meegemaakt hebben, zeker als het helemaal anders is gelopen dan gepland.

Mijn bevalling heeft ook heel lang geduurd en was heftig. Had niet gedacht dat dit een impact zou hebben nadien. Heb geen herbelevingen of triggers maar er over praten is inderdaad lastig en niet altijd zonder traan. Ik schrijf het momenteel ook neer om het zo te kunnen verwerken.