Hebberig

Ik woon momenteel terug bij mijn ouders vanwege jonge ongeplande alleenstaande mama . Ik heb een verleden waardoor ik weinig keuze hierin heb. Nu is mijn zoontje een maandje en heb ik soms moeite met het feit dat mijn moeder vaak de kleine wil overnemen, soms vind ik het fijn zodat ik even kan eten of douchen. Maar soms wordt ik hier echt chagrijnig van. Heel vaak is het dat ze de kleine zomaar uit mijn handen pakt of dat ze zegt geef hem maar hier zodat je kunt eten of iets kunt doen. Ik snap waaruit het bij haar komt en dat ze het allemaal zeer goed bedoelt en ik heb al paar keer mijn grenzen aangegeven maar dat hielp niet veel. Ook last was het dat ik de kleine wou laten boeren midden zijn fles omdat hij alleen maar speelde ermee, begon hij te huilen en kwam ze meteen en zegt geef maar hier dan probeer ik, hier gaaf ik ook aan dat mij dit lukte maar toch pakte ze hem. Ook moet ik soms echt goed horen of ze oma of mama tegen hem zegt omdat ik haar als eens betrapt heb met dat ze mama zei of tegen zijn opa papa. Als ik hem in slaap wieg of op de arm laat slapen: krijg ik de horen niet doen dan leer je hem dat maar als ik even weg ben en terug komt doet ze het zelf. Hier heb ik het zwaar mee en dat merkt ze ook en doet wel al veel minder dan het begin maar toch is mijn uiteindelijke angst dat mijn zoon meer naar oma gaat trekken omdat zij hem vaak pakt. Hoe groot is de kans dat hij uiteindelijk naar mijn Moeder trekt in plaats van mij? Ik neem hem daarom nu liefst overal mee naartoe, ook draag ik doekjes die ik meestal bij hem leg als ik weg ben maar merk dat mijn moeder ze laat liggen als ze hem oppakt. Heeft nog iemand dit? En wat doen jullie als grenzen aangeven niet lukt?