Hebberig

Als je een goede band hebt met je mama zou ik daarover eens rustig babbelen en aankaarten wat je oké vindt en wat niet. Zeker als je van plan bent om daar nog een tijd te wonen… Ik begrijp je volledig want die hormonen door de zwangerschap en bevalling zijn echt een enorme rollercoaster en zorgen ervoor dat die gevoelens nog 1000x feller binnenkomen… ik kon het bv niet hebben dat iemand anders dan mezelf of m’n partner ons zoontje vastnam… zelfs niet m’n eigen mama of schoonmama.. zo erg was dat beschermingsinstinct. Ik denk dat je vooral moet laten weten wat jij oké vindt en wat niet en benadrukken dat jij de mama blijft en zij grootouders (ook naar benoemingen toe enz). Dat je apprecieert hoeveel ze voor jou en je kleintje doen, maar dat je ook je zelfstandige rol als mama wil opnemen en daarin ook de kans wil krijgen om te groeien. Ik denk niet dat je zoontje meer naar je mama zou trekken… ikzelf ben vaak gaan logeren bij oma en opa vroeger als ik kleintjes was, was m’n tweede thuis maar m’n mama bleef m’n mama. Hopelijk kan je op termijn ook naar een eigen stekje… Veel moed !!