Borst verslavende baby

Hey hey, Ik dacht.. ik deel hier ook eens mijn verhaal..want niemand kan precies ons helpen. (Vroedvrouw, kind en gezin, huisarts, osteopaat, kinderarts...) Ons zoontje, Liam, is 5 april geboren en kwam heel vlot op de wereld. Geen zorgen, geen problemen... Alles ging volgens het boekje. Bijna te mooi om waard te zijn. Drinkt heel vlot aan de borst, afwisselen met 1 flesje per dag voor wenning met gekolfde melk, na 8 weken slaapt hij de nachten door, etc.. Vanaf zijn 3de maand, begin Juli, begint hij de fles te weigeren. Diverse instantie aangesproken voor hulp... Alle tips toegepast: iemand anders geeft de fles, uit de ruimte verwijderen, 4 verschillende merkfles geprobeerd, tijd geven.... September breekt aan... Liam wordt 5 maanden oud... Wordt al geopperd om al te starten met vaste voeding. Elke dag papjes aanbieden... 50/50 verhouding aardappel en groente met vloeibare boter - dan 1/3 aardappel en 2/3 groente met vloeibare boter, later kookvocht erbij... Weinig succes 20 tot max 40 gram at hij maar. Het is al een strijdt om zijn mond open te krijgen voor die lepel... Na 4 vermoeiende weken met gevoel van falen als mama zijn... Afspraak gemaakt bij de Osteopaat... Lichamelijk alles goed losgemaakt maar geen ernstige probleem ontdekt voor vervolg afspraak .. Je probeert verder.. weinig verandering... Van patatjes probeer je fruitpap... Tot appelmoes...perenmoes... Terug weinig verandering... Alles kan je gemakkelijk opvangen met de borstvoeding zolang ik thuis was. 1 oktober breekt aan mij eerste werkweek. Tot het resultaat: voor ik vertrek geef ik hem een voeding en ben tussen 16u30- 17u terug thuis. In tussentijd krijgt hij de fles aangeboden en groentenpap... Weigert bij iedere poging. Met wat geluk eet hij 20 -40gram papje.idem bij fruitpap. Soms is het al een prestatie om de lepel in zijn mond te krijgen. Komt er dus op neer dat hij 9 à 10u niks eet... Moeilijk in slaap valt maar wel meer slaapt... En 's avonds bij mijn aankomst voedingen wilt inhalen. Na paar nachten wordt hij 's nachts ook terug wakker door de voeding. Na 3 weken lopen ik en mijn partner op onze limieten... Van vermoeidheid, moedeloosheid, radeloosheid... Na alles wat we geprobeerd hebben. Laatst stap... Kinderarts om raad vragen... Doen ons verhaal... Krijg kort bondig antwoord... "Sorry, ik kan je niet helpen, het is geen medisch probleem... Als ik het bot mag zeggen.. je hebt een zeer koppige baby" Dan sta je daar... Als oververmoeide ouder met je armen in de lucht... Hoe lang kunnen we dit nog uithouden... Hoe sterk is onze weerbaarheid nog...