Baby blues

Mag ik vragen waarom je hem zo laat pas mocht zien? Zelf heb ik ook last van het zwangerschap gemis, hebben veel mensen last van hoor ik. Zelf heb ik hulp gevraagd bij een psycholoog voor extra begeleiding, vaak bieden kind en gezin zo een persoon aan om je met zulke emoties te helpen omgaan. Hebben ze liever dan dat je er mee blijft zitten. Indien je daar hulp van wenst kun je dat bij hun vragen?

Mijn bevalling ging opeens zeer snel waardoor hij teveel slijm en vocht in de longen had en niet zelfstandig kon ademen en even beademd moest worden, hij zag blauw en huilde niet maar probeerde wel, Morgen komt hier kind en gezin en wou het eens navragen dat ik ook even met iemand over de bevalling kon praten

Ze gingen met hem meteen naar de reanimatie kamer en kwamen pas toen ik op men kamer lag en kreeg daar wel even zo’n kangoeroe momentje met hem

Dat moet voor jou ook wel heftig zijn geweest... Ben blij dat alles nu oke is! Bij mijn zoon was het hartslag te laag, toen ze vertelde dat ze niet wisten of hij het ging halen schrok ik zelf ook en heb ik er zelf lang mee gezeten om het te verwerken (nogsteeds). Hij is met spoed keizersnede gekomen en alles is wel gelukkig. Zoek zeker de hulp die je wilt en denkt nodig te hebben! Veel liefde en sterkte gewenst ❤❤❤ Komt allemaal goed 😘

Ik heb dit heel hard. Veel en vaak huilen om niets.. de korte nachten en het 24/7 zorgen voor een baby helpen niet echt.. ik hoop hier snel vanaf te geraken..

Ik had dit de eerste twee weken ook, tranen stonden me vaak in de ogen, huilend wakker geworden van een nare droom over epidurale... Ik maakte me constant zorgen over onze baby haar toekomstige leventje als peuter, lagereschoolkind, in de puberteit... Ze was toen 7 dagen ouf :'). Die hormonen hé + verwerking vd bevalling. Ons meisje is morgen 3 weken en dit is nu wel helemaal over

Hier dag 5 en ook zoveel tranen. Zelfs 5 nachten mogen blijven op de kraamafdeling in plaats van 4. Ik ben bevallen met spoedkeizersnede nadat ik al 24u in arbeid was. Ik bleef ondanks alles steken op 9cm en mocht persen, maar helaas. Er was een rand niet voldoende verweekt en de baby was niet helemaal ingedaald en gaf er geen druk op. Ik mocht persen in de hoop dat de baby ging zakken en duwen op de rand en er hopelijk over zou geraken, maar helaas. Was in ziekenhuis van zondag 22u. Het persen was rond 16u30 op maandag. Ons meisje geboren 17u34 de maa dag met spoedkeizersnede. Ben zo mentaal ervan aangedaan, was zo heftig en intens. Zo plots 14 man rond je, hup naar de operatiekamer, nog meer medicijnen. Had al de hele dag gal overgeven dus dat ook nog eens. Ik heb 2 bevallingen gehad vind ik en het was best traumatiserend. Gelukkig wel mensen achter me die vertelden wat er gebeurde, ik mocht haar uit de buik zien komen, mijn vriend zat achter me. Maar toch... Mijn vriend kreeg weinig uitleg en moest eerst buiten wachten tot de ruimte steriel was, maar ze zeiden enkel dat ze hem straks gingen komen halen. Hij wist niet hoe of wat en was in volle paniek en angst dat we het niet gingen halen. Gelukkig kon hij naar snel vastnemen en mocht hij mee naar naar eerste controle. Daarna werd ze op mijn borst gelegd en hapte ze meteen aan. Zo mooi, dankbaar en intiem, maar de hele gebeurtenis heeft er wel goed in gehakt. Daarenboven is de pijn bij keizersnede verschrikkelijk en voelt mijn buik niet meer als mijn buik. 3 dagen niet uit bed, meer dan 24u geen eten... Ik was de eerste dagen een hoop ellende en dat staat zo in contrast met de supergoede zwangerschap die ik had en hoe fit en mobiel ik was ook tijdens. De molen in ons hoofd blijft gaan en ook al is alles in orde met ons meisje, de gedachten blijven alle kanten op gaan. Hoop dat dit ook na enkele weken wat beter wordt...