Goedemorgen allemaal,
Ik heb dinsdagochtend ontdekt dat ik zwanger ben van ons tweede kindje. Onze dochter is bijna 2. Het was op deze moment niet gepland, doordat we gaan verhuizen in juli en gaan trouwen in augustus.
Ik ben een enorme controlefreak en planner en dit is echt als een “shock” gekomen hierdoor. Ik geef nog borstvoeding aan onze dochter en ze slaapt bij ons in bed. Daar ligt ook mijn grootste angst, om onze dochter te kort te doen, niet meer genoeg aandacht te kunnen hebben voor haar…
Het is heel dubbel, want ik ben zelf enig kind en wou dit niet voor mijn eigen kind.
Ik wil echt dankbaar zijn, want mijn eerste zwangerschap werd een miskraam, we hebben genoeg hulp van grootouders, …
Mijn partner is ook echt blij.
Maar ik kan niet stoppen met piekeren en angstig zijn, dag en nacht. 😞
Waar ik eigenlijk naar op zoek ben zijn verhalen van mama’s die ook angstig waren bij een tweede en het helemaal goedgekomen is.
Ik hoop op lieve berichten en geen veroordelingen, ik weet dat ik dankbaar moet zijn, maar dankbaarheid en angst leven momenteel nog naast elkaar.
🫶🏼