Zwanger van tweede en angstig

Geen ervaring want mijn eerste is nog maar 3 maanden :) Maar ik wou gewoon even zeggen dat angst en dankbaarheid perfect naast elkaar kunnen staan, het een sluit het ander niet uit en je bent ook niet verplicht je altijd of alleen maar dankbaar te voelen. Ik had tijdens mijn zwangerschap ook veel angst of ik dat wel ging kunnen, hoe ons leven zou veranderen, … ook al was het gepland en heel gewild. Elke zwangerschap brengt zo’n grote veranderingen met zich mee, een mix aan emoties is helemaal niet gek. Bij mij hielp het om te proberen aanvaarden dat die “negatieve” gevoelens er ook waren, en beseffen dat die niet onder doen aan de positieve ❤️

Ik slaap nogsteeds bij onze dochter van bijna 3, borstvoeding was hier eerst de voornaamste reden. Na 9 weken zwangerschap is de melk opgedroogd. Ondertussen blijf ik bij haar slapen omdat wij zelf ook gewoon beter slapen dan. Nu komt er over 2 maanden een nieuwe baby en besef ook dat ik haar stilaan weer moet gaan leren om alleen te slapen. Mijn mama hart breekt alleen al bij die gedachten. Hoewel ik denk dat ik er meer moeite mee zal hebben dan zij. 🙈 Ik heb wel echt al vaak als tip gekregen om elke dag één op één tijd vrij te maken voor je oudste kindje. Voor hen is dat heel waardevol. Al is dat maar een kwartiertje he, gewoon eventjes lekker samen wat doen. Weet dat het oke is dat je je nu zo voelt, dat mag he. Gelukkig duurt een zwangerschap 9 maanden. 9 maanden om je voor te bereiden op de komst van je kleintje en te wennen aan bepaalde ideeën.