Ik ben nu 25 weken zwanger en wil eens even m'n hart luchten. Doordat mijn partner en ik al een zwangerschap achter de rug hadden die we hebben stopgezet wegens een afwijking, blijft bij mij de angst erin zitten dat er iets 'mis' gaat zijn. Ik ben daarom niet zo 'bewust' met m'n zwangerschap bezig en voel me daar soms wat schuldig over. Ik denk er liever niet teveel aan en leef een beetje van echo tot echo tot ik weer gerust ben dat alles ok is. Ik denk telkens 'en nu komt het slechte nieuws'. Ik snap ook niet dat mensen zeggen 'geniet van je zwangerschap'. Ik vind het vooral stresserend. Ik hoop dat het nog betert naarmate de weken vorderen. Die vorige afwijking was te zien in de nipt, maar ging niet zichtbaar zijn in een echo. Ergens denk ik dan van, er kan nog altijd iets mis zijn ondanks goede nipt nu.