Wel of geen abortus?

Ik voel je verdriet en pijn van je eerste miskraam, en hoop dat je het toch ooit een plaatsje zal kunnen geven 🫂 sowieso weet ik nu al dat ik 100% ga staan voor het huishouden, voor mijn partner is het te moeilijk om een dwell te nemen of zelfs de vaatwasser leeg maken is al te veel gevraagd waardoor er dan heel wat uitvluchten uitkomen van hem. Ook zegt hij dan dat mijn ware aard naar boven komt als ik geirriteerd ben na een lange werkdag en hij deed niet 1 taak dat ik hem vroeg 🥲 mag blij zijn dat hij boodschappen doet zegt hij 🙃 nee een partner voor het leven is hij niet vrees ik. Maar een vader ? Ik zie potentie in hem om een goeie vader te zijn... maar geen idee of hij mij gaat steunen. Van mijn kant gaat het kindje het beste krijgen wat ik kan geven, wil het kindje geen toxische vader geven . Mijn mama heeft zelf een psychopatische narcistische stoornis. Ze denkt dat reopen, het zelfvertrouwen afbreken en een kind bont en blauw slaan opvoeden is. Ik herken mij wel in dat ik beter nooit op de wereled ben gezet. Maar ja, daardoor weet ik hoe opvoeden nooit moet. Dat leed ga ik het kindje besparen. Al zijn we er nog niet aan uit of we het kindje op de wereld gaan zetten 🥲

Alleen jij kan dit beslissen maar ik lees wel in je andere topics dat je heel ongerust bent om het vruchtje opnieuw te verliezen deze zwangerschap.. ik denk dat je echt naar je hart moet luisteren.

Het is een heel moeilijk dilemma dat zowel emotioneel als rationeel tot eindeloos conflict kan leiden denk ik. Er gaan altijd voor en tegen’s zijn. Ik zou niet in jouw schoenen willen staan en weet ook absoluut niet hoe ik zou reageren. Maar het feit dat je er zo over nadenkt en dit kindje enkel het beste wil geven, zegt veel over jou als mama. Ik wens je het beste toe. Dat betekent dus ook een fijne partner waarmee je wel een toekomst ziet. Een relatie kan zo fijn zijn en hoeft niet zo complex te zijn. Maar met jouw mindset en al wat je geleerd hebt uit een slechte thuissituatie, komt dat helemaal goed uiteindelijk ❤️

Hey, Ik heb nog vaak aan dit verhaal moeten denken. Hoe gaat het met je - heb je een keuze kunnen maken ? Heel veel moed gewenst! X

Hoi We zijn volop aan het overwegen. Mijn partner neigt eindelijk om het kindje te houden maar het ding is, mijn dagcontracten worden niet meer verlengt bij de supermarkt omdat ik teveel thuis moest blijven omdat ik extreem misselijk en vermoeid ben de voorbije 2 weken. Dus ben ik thuis zonder werk en zonder uitkering en niets. Ben wel volop aan het zoeken voor nieuw werk maar ik weet niet hoe zit de financiele kant van zwangerschapsverlof omdat ik nergens vast werk en pas van school kom, dus heb ik onvoldoende werkervaring om te gaan doppen

Een update: voorlopig een gezond vruchtje met een sterk kloppend hartje en groeit heel op schema en loopt zelfs een paar dagen voor. Op vraag van mijn vriend of eigenlijk de twijfels die hij mij aanpraate 3 keer naar het abortuscentrum geweest en 2 keer de abortuspil geweigert na het zien van de echo's en het bewegend vruchtje. Tot gisteren was ik blij met mijn keuze om het te houden. Maar mijn vriend zei dat hij liever nog 10 jaar had gewacht en dat zijn twijfels blijven. Wat voor mij een hele zware stoot in mijn buik was toen ik dit hoorde van hem. Ook is hij helemaal niet gewillig om zelfs het geslacht van de baby te raden Enzo. Zuigcurretage staat sinds gisteren gegraffeerd in mijn hoofd en kan maar niet stoppen met huilen vandaag. Maar alleen kan ik de zwangerschap en nadien niet aan op financieel vlak

Je staat voor een moeilijke beslissing, die alleen jij kan nemen. Daar wens ik je alle sterkte mee, wat je ook beslist. ❤️‍🩹 Los van deze beslissing, denk ik dat jij en je vriend moeten praten over zijn (onbestaande) kinderwens. Jouw vriend zegt dat hij nog liever 10 jaar wacht, tot hij 47 is? Wat als je effectief luistert naar hem en nog 10 jaar wacht, en hij dan alsnog besluit dat hij geen kinderen wil? Ik vrees dat jouw vriend jou aan het lijntje houdt en hij nooit kinderen zal willen. Er zal wel altijd iets zijn. Je moet voor jezelf beslissen of je een leven zonder kinderen wil met deze partner, of een leven met kinderen maar met een andere partner. Succes met de verdere verloop van jouw situatie, ik wens je oprecht veel moed toe om de juiste beslissing te maken - wat dat ook mag zijn voor jou. 💜🫂

Krijg je nog wel steun van iemand van je familie ofzo waar je terecht kan? Ik zou hem al lang verlaten hebben op die manier sorry hoor🤯

Ben je al eens langs geweest bij het OCMW om te bekijken of zij je financieel kunnen helpen? Lijkt me sowieso niet slecht dat je een maatschappelijk werker even laat meekijken met je situatie.

Mijn familie woont in het buitenland of een deel dat hier woont heb ik zo goed als geen contact mee. Vrienden raden ook aan om abortus te plegen omdat ik het alleen niet aankan. Mijn partners moeder is de enige die wel heel erg blij is met de zwangerschap, buiten mij gezien

Deed ik 5 weken terug van het moment dat ik zwangerschap ondekte. Helaas nog altijd op antwoorden wachten. Van de rva krijg ik niets van uitkering omdat ik geen 312 dagen heb gewerkt en studentenjobs tellen helaas niet mee 😶

Tot nu toe is hij geen vragende partij voor kindje. Zijn mama is heel blij voor ons en zegt dat hij wel bijdraait en heel onzeker is over zichzelf. Wat hij mij dan ook onzeker maakt wanneer hij mij dik noemt. Ik hou zielsveel van hem, maar als ik het kindje niet zal behouden ga ik psychisch doorslaan en de relatie uiteindelijk beeindigen. Ik wil wel kindjes en het doet me emotioneel pijn om in deze situatie te zitten. Ik geraak er echt niet aan uit

Ben je al naar een psycholoog en het CAW gegaan?

Dan heb je gewoon recht op leefloon hoor.

Ik werk veel samen met OCMW’s dus ken wel wat van de regelgeving. Met mijn laatste berichtje heb ik te snel op enter gedrukt maar je hebt gewoon recht op leefloon als je verder geen rechten hebt. Ik zou toch eens kijken wat de openingsuren zijn van je OCMW want dat het 5 weken duurt kan niet. Er is 1x maand het bijzonder comité sociale dienst dat beslist over alle aanvragen van een leefloon dus je maatschappelijk werker had hier allang mee bezig moeten zijn als jij ook netjes al je gegevens enzo aan hen hebt doorgegeven en mee hebt gewerkt aan het sociaal onderzoek.

Lieverd, jouw partner zal zo te horen nooit klaar zijn voor kinderen! Je staat voor een heel moeilijke beslissing en alleen jij kan een keuze maken. Ga idd eens langs bij het OCMW of dergelijke en laat die man voor wat hij is. Hij laat je telkens weer slecht voelen 😕

Ook al denkt zijn moeder dat hij wel zal bijdraaien; dat zal niet gebeuren. Je gaat alleen instaan voor de zorgen van jouw kindje, hij zal je daar niet bij helpen als ik het zo lees. En dat is ook oké, he, alleen kan ook; ik ken genoeg alleenstaande mama's die hun kinderen een veilige nest kunnen bieden met veel liefde. Ik denk dan: liever 1 ouder die zielsveel van je houdt, dan 2 ouders waarvan 1tje niet wilt dat je bestaat. Als je het kindje houdt, zal dat het einde worden van jullie relatie - maar dat lijkt dan in het voordeel van het kindje te zijn, mits jij financieel ondersteund kan worden door instanties. Als je het kindje weg laten halen en jij er psychisch door lijdt, zal dat ook tot het einde van jullie relatie leiden (haal je zelf aan in jouw reactie). Hoe graag je hem ook ziet, je zou jezelf net iets liever moeten zien in deze situatie en voor jezelf kiezen. Voor je welbevinden, voor je zelfvertrouwen. 💜

Wat ben jij nu echt van plan? Diep in je hart als je daar kijkt zonder dus na te denken “wat als”? Wil je het nu echt houden? En de grootste vraag wil je nog echt bij die gast blijven? Je mag me ook altijd een berichtje sturen voor als je gewoon met iemand wilt praten 🙂 in ieder geval veel succes 💚

Hoe gaat het nu verder met jou?