Thuisbevalling

Geen ervaring mee, maar het is belangrijk om wen vroedvrouw te vinden die dit wil doen. Anders zou je ook naar geboortehuizen kunnen kijken. Dan beval je ook in een huiselijke omgeving

Dankjewel om mee te denken! Een vroedvrouw hebben we sowieso. Eerste idee was dat die meeging naar het ziekenhuis voor de bevalling. Maar na de infosessie van het ziekenhuis zie ik opname op materniteit helemaal niet zitten. De vroedvrouwenpraktijk doet ook thuisbevallingen, dus dat is geen probleem. Een geboortehuis hebben we ook even kort bekeken, maar dat is niet echt in onze buurt en dus voor ons geen optie. Vandaar dat we nu nadenken over een thuisbevalling. Maar ik zit nog met veel angsten en vragen errond. Vandaar dat ik hoop dat er in deze groep misschien mensen zitten die er ervaring mee hebben.

Geen ervaring met een thuisbevalling maar ik wil je toch even mijn verhaal meegeven, ook al is dit maar 1 op de 10000 bevallingen. Zelf heel lang getwijfeld over een thuisbevalling maar omdat het de eerste was en we niet goed wisten wat er op ons af ging komen en omdat er in mijn familie een vroedvrouw is toch gekozen voor een bevalling in het ziekenhuis waar zij werkt. Uiteindelijk een erg traumatische bevalling gehad die geëindigd is op een spoedkeizersnede en een zeer ernstige postpartum bloeding waarbij ze mijn man vertelden dat hij zich moest voorbereiden om alleen met mijn zoon naar huis te moeten. Ik zou het niet overleven. Nu, uiteindelijk is het natuurlijk goed gekomen maar als ik toch voor een thuisbevalling gegaan zou zijn zou ik dit niet meer hebben kunnen typen. Natuurlijk is dit mijn verhaal en overkomt dit niet alle vrouwen, en gelukkig maar. Maar wel iets om over na te denken als je ziekenhuis ook niet in de buurt zou zijn. Je kan tegenwoordig ook kiezen voor een poliklinische bevalling waarbij je in het ziekenhuis bevalt maar de dag zelf naar huis mag. Misschien wel de moeite waard om eens te informeren! Succes met het maken van je keuze! 🍀

Een thuisbevalling kan natuurlijk ook net een heel mooie ervaring zijn natuurlijk!

Ik twijfelde er ook over maar owv zwsdiabetes uiteindelijk in het ziekenhuis bevallen. Ik ben wel benieuwd waarom je een opname op paternities niet ziet zitten? Ik moet zeggen dat ik die eerste dagen heeel blij was dat ik ‘s nachts op de knop kon duwen en een verpleegster mee kwam kijken 😅

Ik had maanden geleden al geïnformeerd in het ziekenhuis voor een polyklinische bevalling, maar daar hadden ze mij verteld dat ze dat niet deden. Vandaar dat ik andere opties bekeek. Toen ik er laatst met de vroedvrouw over sprak, zei zij dat dat normaal wel mogelijk was in dat ziekenhuis. Dus ga sowieso tijdens mijn volgende afspraak nog eens informeren. Maar tot dan wil ik alle opties overwegen en mij zoveel mogelijk informeren over alles. En het is inderdaad ook de schrik voor complicaties die mij doet twijfelen over al dan niet een thuisbevalling. En ook dat ik niet weet of ik het ga aankunnen zonder epidurale. Wij staan op zich wel in 10 á 15 min in het ziekenhuis als het nodig zou zijn, dus op zich wel vrij vlot. En volgens de vroedvrouw geven ze ook wel op tijd aan als het nodig zou zijn om toch naar het ziekenhuis te gaan (maar ja, vermoed dat dat iets is wat elke vroedvrouw wel zou zeggen...). Medisch gezien zijn er momenteel nog niet echt tegencomplicaties. Weet wel dat het kan zijn dat er uiteindelijk wel zullen zijn. Zo ben ik bang dat ons kindje in stuit zal liggen omdat ik al de hele zwangerschap merk dat de voorkeurshouding van ons kindje altijd met de voeten naar beneden is. Heb wel de diagnose zwangerschapsdiabetes. Maar daar maken de gynaecoloog en vroedvrouw zich ook niet druk in omdat er eigenlijk niet veel aan de hand is bij mij daarvoor (als ik enkel de korte suikertest had moeten doen, had ik die diagnose niet gekregen).

Het feit dat er iemand aanwezig is, zodat je kunt bellen lijkt mij inderdaad wel fijn. Ik zit echter met gezondheidsproblemen waardoor ik heel veel slaap nodig heb. Om te beginnen zal slapen in het ziekenhuis voor mij dus al een moeilijke worden. In het ziekenhuis is er bovendien ook het 'ziekenhuis ritme' waarin je moet passen en waarbij er constant binnen gelopen wordt. Aangezien het sowieso al moeilijk wordt aangezien ik op dat moment rekening moet houden met en mijn eigen ritme en dat van ons kindje (die dan nog niet veel ritme zal hebben), ben ik bang dat de ziekenhuisdagen mij nog meer zullen afmatten en ik zo mogelijks in een postnatale depressie terecht zou kunnen komen. Bovendien heb ik het heel moeilijk met de bezoekregeling in het ziekenhuis sinds corona. Ik vind het niet ok dat je bijvoorbeeld moet kiezen welke ouders mogen langs komen (die van mij of die van mijn partner) en dat bijvoorbeeld de meter met haar 2 kindjes niet zou mogen langskomen omdat er maar 2 personen per dag mogen komen en kinderen niet toegelaten zijn. Bovendien zijn de bezoekuren ook nog eens bijna onmogelijk voor werkende mensen. Dus hoewel het mij ergens ook wel gerust zou stellen om altijd hulp te kunnen inroepen, vrees ik dat het mij dus net meer zou belasten qua vermoeidheid en geregel.

Ik moet wel zeggen dat ik geen schema 'moest' aanhouden in het ziekenhuis. Ze zeiden gewoon om de 3u voeding, maar moest daar zelf m'n wekker voor zetten. Snachts kwamen ze enkel binnen wanneer ik belde. Verder was er ook een bezoekregeling van max 2 personen, maar daar werd niet echt op gelet. Zolang je bezoek niet te luidruchtig is en je op een 1persoonskamer ligt, zeiden ze er niets van 😊

Inderdaad er is niet echt een schema de dagen erna. Ik deed ook alles op mijn ritme. Namiddag douche op het gemak. Als ze smorgens langs kwamen voor hun ochtendmetingen en controles vroegen ze of het paste zoniet moest ik gewoon later bellen en kwamen ze terug. Alles werd op ritme van mij en de baby gedaan. We stopte ook ons dochtertje pas tegen 12u in bad met de vroedvrouw. Het kwam dan ook uit met haar borstvoeding enz. Niks moest.. De eerste dagen enorm veel aan hun gehad zeker snachts ! Ze gaven me tips hoe ik kon slapen terwijl ik borstvoeding gaf enz echt een enorme hulp.

Ieder zijn keuze natuurlijk, dat in de eerste plaats, maar heb zelf een medische achtergrond en zou nooit kiezen voor een thuisbevalling. Zeker bij een eerste kindje worden veel moeders die thuis beginnen uiteindelijk alsnog naar het ziekenhuis verwezen. De kans dat er echt ernstige complicaties ontstaan is natuurlijk beperkt, maar verloskunde is echt een vorm van hyperacute geneeskunde, het kan tot het allerlaatste moment opeens helemaal misgaan. De vraag is, wil je dat (kleine) risico nemen. Ik zou het mezelf niet kunnen vergeven als het mis zou gaan, omdat ik per se thuis had willen bevallen. Maar het is en blijft een persoonlijke keuze. Ik ben overigens op eem vrijdagavond bevallen en had op de zaterdag al naar huis mogen gaan. Zou inderdaad nog eens goed navragen in jouw ziekenhuis wat de mogelijkheden zijn 🤗

Bij mij vertelde de vroedvrouw op dag 2 (dus na 1 nachtje slapen) dat, als we dat wilde, we die dag al naar huis konden. Hoewel mijn herstel zeer vlot was, zijn we toch gebleven. Mijn ervaring in ziekenhuis was beter dan verwacht hoewel ik volgende keer wel een eigen vroedvrouw meeneem en de gynaecoloog van mij betreft niet moet worden gebeld 😅

Op even over na te denken: Je hebt veel slaap nodig. Maar je spreekt over veel bezoek. Ga je kunnen slapen als er zo veel bezoek over de vloer komt thuis? Ik had veel meer rust in het ziekenhuis. Ik hoefde geen bezoek buiten de papa natuurlijk. Dat het bij de 1ste bevalling niet mocht, maakte het bij de tweede gemakkelijker om te zegen, niemand komt hier. Wacht tot we thuis zijn. Als er geen bezoek komt, heb je echt veel tijd om te rusten, als je babytje rustig is toch.. dat laatste valt niet te voorspellen.

Nog geen ervaring maar wij willen voor ons 1ste kindje thuis een onderwaterbevalling! Het ziekenhuis ligt bij ons op 2min rijden dus dat vergemakkelijkt die keuze wel. Nu hopen dat alles op medisch vlak mee zit... We hebben een vroedvrouw die niet anders doet dan thuis bevallingen. Wij willen het zo puur mogelijk 😍

Ik heb ook getwijfeld over een thuisbevalling. Mijn moeder is 3x thuis bevallen en is hier altijd heel positief over geweest (ze vond het vooral fijn om in haar vertrouwde omgeving te zijn). Maar ik zat een beetje met dezelfde vragen als jou (hoe vlot zou het gaan, hoeveel vuiligheid brengt het met zich mee, in welke ruimte in huis zou ik dan bevallen,..). Uiteindelijk toch besloten om voor ons eerste kindje in het ziekenhuis te bevallen. Ook omdat onze vroedvrouwenpraktijk geen thuisbevallingen meer deed sinds januari van dat jaar en er niet direct in de omgeving iemand anders zat die thuisbevallingen deed. Ondertussen ben ik bevallen in het ziekenhuis en kan hier niks slechts over zeggen en alles is heel goed meegevallen maar voor ons tweede kindje zou ik wel graag thuisbevallen helaas ziet mijn vriend dit nu niet meer zitten (owv de "vuiligheid"). Maar ik hoop dat er hier nog een paar positieve ervaringen verschijnen die ik kan gebruiken om mijn vriend toch te overtuigen.

Ik zou voor de derde keer ook graag voor een thuisbevalling kiezen. De vroedvrouwen die aan huis komen nemen echt geen risico. Bij de minste twijfel is het toch richting ziekenhuis. Mijn eerste bevalling was ook met zelfstandige vroedvrouw, maar wel in een ziekenhuis. Er kwam geen gyneacoloog aan te pas en alles ging goed. Mijn tweede was een inleiding en ik ben ontzettend teleurgesteld in hoe 'alleen' we daar waren. Hoe ik zelf alles moest aangeven en vragen. Die bevalling was in mijn ogen 'risicovoller'. Ik was in het ziekenhuis, maar zag amper een zorgverlener. Ook was het voor mij storend dat er voortdurend wel iemand in de kamer stond na de bevalling, er veel lawaai was op de gang,... Dus hopelijk lukt het mij ook thuis nu!

In het ziekenhuis bevallen kan ook zeker ‘puur’. Ik wilde juist zoveel mogelijk alleen zijn met mijn partner, geen pijnstilling gehad, vroedvrouw uit het zks is af en toe binnen geweest, weinig getoucheerd, pas laatste 5 min was er een gynaecoloog bij, in alle rust heel vlot bevallen, je kunt dat allemaal in je geboorteplan opschrijven 🙂

Hier bedoel ik ook mee de omgeving die puur aanvoelt (geen gepiep continu, belletjes die afgaan, de ziekenhuissetting). Maar inderdaad, tegenwoordig heb je wel wat inspraak in het ZH, maar ik heb het niet zo voor ziekenhuizen 🙈 een geboorteplan gaan we nu ook opstellen 😊 goede communicatie is vooral heel belangrijk! Mijn vroedvrouw gaat ook geen enkel risico nemen en we weten van zodra het niet goed is we naar het ZH moeten...

Geen ervaring mee, maar ook hier een zware bevalling na een fantastische zwangerschap, dus ook niet zien aankomen. Persweeën die begonnen stil te vallen, hartslag van de baby die daalde en er letterlijk uitgesleurd met de zuignap. Nadien heel veel bloedverlies gehad waar ze nog lang mee zijn bezig geweest. Dan is 15 minuten heel erg lang om in het ziekenhuis te geraken. Ik kon zelfs niet stappen nadien…🫢 En jeetje, zo gemakkelijk in het ziekenhuis! Alle hulp die je nodig hebt, advies, eten, … en totaal niet het gevoel gehad van gebrek aan privacy ofzo.

Jeetje, zo beangstigend! 🥺 Dan kunnen zelfs een paar minuten al het verschil betekenen... Gelukkig is het goedgekomen bij jou! Voor mij de reden dat ik voor een ziekenhuisbevalling ga. Liever alle mogelijke hulp bij de hand. Is het niet nodig, so be it. Maar dat zal voor mij al wat stress wegnemen. Ik wil mijn baby alle kansen geven als het erop aan zou komen.

Ja dit dus! Het kan zo snel misgaan en het is niet te voorspellen. En ik heb ook zo goeie en warme herinneringen aan mijn tijd in het ziekenhuis. Ik zat daar echt in mijn cocon en de vroedvrouwen waren fantastisch. Veel tips gekregen wat toch welkom is bij een eerste kindje.