Postnataal… depressie?

Met een zeer bang hartje schrijf ik deze post. Mijn mentaal welzijn staat op een laag pitje nu. Mijn babytje is ondertussen al 11 weken. Emotionele steun van mijn partner krijg ik niet en ik heb ook geen familie die mij komt helpen of waar ik op terug kan vallen. (Op 1 persoon na). Mijn zwangerschap was zeer moeilijk omdat mijn vriend totaal niet achter mij gekeken heeft, door de breuk toen heb ik mijn bevalling helaas ook alleen gedaan. Lang verhaal kort, mijn vriend heeft heel ons spaarboekje opgebruikt. Ik heb dit sinds dien ook geen plaats kunnen geven ondanks we nu ook gewoon weer samen zijn. Nu merk ik meer en meer dat ik constant begin te wenen. Elke dag opnieuw, ik heb geen zin of behoefte om met mijn baby te zijn en als ik weg ben mis ik hem niet, (ik voel mij daar ook zeer schuldig over) nu ben ik echt bang van mijzelf omdat het altijd mijn droom was om mama te zijn, en nu wil ik het opeens gewoon niet meer??? Iemand die dezelfde gevoelens ervaart? Ben ik alleen? Ik voel me zo zo zo schuldig over heel de situatie, en ik weet er zijn instanties waar ik naartoe kan, maar de stap om die te zetten is heel groot. Ik heb constant het gevoel dat ik een fout heb gemaakt en ik kan helaas ook niet gelukkig zijn, ook al zou ik dit heel graag willen 💔