Mentaal even op

Nee hoor hier ook. Wij hebben een ICSI traject achter de rug en heb het gevoel dat ik verplicht ben om de zwangerschap fijn te vinden. Maar vind het alles behalve fijn. Tot 16w extreem moe geweest en op regelmatige tijdstippen bloedverlies dus extra zorgen, op 11w opgenomen geweest in het ziekenhuis omwille van continue draaiing en overmatig overgeven. Tussen week 16 en 21 ging het redelijk naar mijn gevoel. Tot ik op bijna 21w veel harde buiken kreeg doordat het werk mij fysiek te zwaar werd. Sinds dan ook thuis geschreven. Gefrustreerd zijn omdat ik niet kan liggen of zitten hoe ik wil, niet kan eten wat ik wil noem het maar op. Zijn ergens luxe problemen, besef ik ook wel. Maar ik frustreer me er soms wel in. En dan vanaf 24w last van bekkeninstabiliteit en veel rugklachten tot op heden (36+3). Ook nu weer veel vermoeiender dan me lief is. Om dan nog maar te zwijgen over het buiten adem zijn van een tripje naar vanachter in de tuin of boven. Ondertussen een gekneusde rib van de jongeman die daar graag zijn voeten neergooit 🤷🏻‍♀️ En als mensen dan zeggen ‘wacht maar je zal het nog missen het zwanger zijn’ denk ik steeds ‘dat betwijfel ik ten zeerste’ 🙈 Ik ben heel blij dat ons ICSI traject vlot gegaan is en ons kindje goed groeit. Maar het zwanger zijn heb ik toch wel onderschat…

Ken het gevoel het ook geen makkelijke zwangerschappen . Bij mijn eerste 9 maanden zo ziek geweest alst maar kan paniek aanvallen alles er op en er aan . Nu de tweede keer ook allerlei kwalen . Ik snap vrouwen ook niet die zeggen dat ze zwanger zijn leuk vinden , al ben ik natuurlijk super dankbaar dat ik zo vlot zwanger mag zijn het zwanger zijn zelf vind ik alles behalve prettig 🥴 en die hormonen zullen er ook wel een rol in spelen denk ik .. nog even tanden bijten dus maar

Hier ligt intussen een ICSI baby van 6 weken te slapen in haar wiegje. Ook ik heb helemaal niet genoten van de zwangerschap, ondanks dat ze zo gigantisch gewenst was… De ongemakken tijdens de zwangerschap waren gewoonweg niet te tellen. Maar als het troost mag wezen: het is alles zo dubbel en dik waard. Wat een liefde 🥰. Ik vind het ‘zorgen voor’ voorlopig minder lastig dan het ‘groeien van’ 🫣😅. Mijn partner heeft zich ook ontpopt tot een super papa, terwijl je de zwangerschap toch echt alleen moet doorstaan…

Oooh ‘blij’ om te horen dat ik duidelijk niet de enige ben 🙈 ik kijk er ook echt naar uit om hem echt in onze armen te hebben en het idd met 2 te kunnen doen. Nu mag ik van mijn man echt niet klagen! Die heeft letterlijk alles gedragen de eerste 16w en nu heel veel opnieuw. En met een pup in huis is dat ook niet zo handig 😂 Ik kan ook niet wachten om hem eindelijk in de rol van papa te zien en hem te zien groeien 😍

Hoi, het is niet abnormaal dat je je zwangerschap als heftig ervaart. Het is ook heel wat! En niemand voelt wat jij voelt... Hier de 3e zwangerschap en andere kwaaltjes dan de eerdere zwangerschappen. Ik denk de combinatie van al de 3e en dat ik 35j ben dat mijn lichaam het veel zwaarder heeft met deze zwangerschap. Ik heb ontzettend ongemak van die bolle buik, misschien ook omdat ik al 2 kinderen heb rondlopen, 4 en 2j. Qua energie heb ik me deze zwangerschap echt niet fit gevoeld. Ik probeer te genieten want dit is sowieso de laatste zwangerschap al ben ik er ook helemaal klaar mee. Ik ben bijna 37w en tel echt af...

Dag lieve mama, Ik had ook een zware zwangerschap. Misselijkheid dag en nacht, bekkeninstabiliteit, corona, obstipatie en dan nog eens een zwangerschapsvergiftiging waardoor ik wekelijks urine moest opsparen, monitor, bloedafnamem en dus 2 opnames. Dan ben ik op 36w5d ingeleid om dan toch op 37w een keizersnede te krijgen. 13 dagen een opname op neonatologie voor m’n kleine meid. Het was in feite gewoon echt verschrikkelijk die 9 maand. Ik heb dan ook begeleiding gekregen rond de 30 weken tot een hele tijd na de bevalling. Ook kwam crisisteam aan huis want ik was echt opgebrand en zag het allemaal niet meer zitten. Ondertussen is mijn dochter 19 maand en merk ik wel dat ik altijd wat ga struggelen met het moederschap maar eerlijk? Wie niet! Ik probeer elke dag nog een balans te vinden tussen werk - privé en huishouden. Ik zou als ik jou was echt wel eens praten met de HA en mss een doorverwijzing vragen. Het lucht zo op om erkenning te krijgen! Vergeet ook niet hormonen doen rare dingen met mensen 🥲

Heyy Ik merk dat ik de laatste weken best wat last heb van depressieve gevoelens. Ik ben een aantal jaar geleden zwaar depressief geweest maar na lange therapie en medicatie ben ik er bovenop gekomen. Nu ervaar ik de gevoelens weer, m’n omgeving denkt hierdoor dat ik niet blij ben met de zwangerschap maar het is het mooiste wat me kon overkomen. Ik heb geen verklaring waarom ik me soms even heel slecht voel.

Klinkt als een heel zware ervaring. Natuurlijk mag je daarover ventileren. Veel moed gewenst en beterschap 🍀

Hey lieve mama! Ik heb precies hetzelfde… ik ben juist nooit misselijk geweest maar constant ziek, bekkeninstabiliteit, extreem vermoeid, ik kan amper meer gaan wandelen want alles doet pijn en ik zit nog maar in de helft. Jammer dat niet iedereen dit begrijpt. Maar ik wil gewoon zeggen dat je niet alleen bent en dat het echt wel ooit nog zal beteren ❤️ heel veel moed gewenst