Vandaag ben ik 14 weken en 1 dag zwanger. Tot voor kort voelde ik me echt op een roze wolk, dolblij en hoopvol over deze zwangerschap. Ik was natuurlijk wel onzeker, zoals denk ik elke toekomstige moeder, maar alles leek goed te gaan. Tot die verschrikkelijke avond…
Bij 13 weken en 4 dagen dacht ik dat ik eindelijk de 12 weken-punt gepasseerd was en dat alles goed zou blijven gaan. Ik zat rustig tv te kijken toen ik plots iets voelde vloeien. In paniek ging ik naar het toilet en zag een grote bloedvlek in mijn onderbroek. Het bloed liep langs mijn benen naar beneden. Het was alsof de grond onder mijn voeten wegzakte. In shock en met een enorm trauma zijn we meteen naar de spoed gegaan.
Gelukkig bleek alles goed te zijn met ons kindje. Daar op het scherm zag ik het kleintje, vrolijk aan het dansen. Sinds die avond heb ik al drie controle-echo’s gehad en het hartje klopt sterk. Alles ziet er goed uit met de baby. Toch blijft de angst knagen. De gynaecoloog kon het bloedverlies niet echt verklaren. Ze zei dat dit soms gebeurt en heeft me Utrogestan voorgeschreven om de baarmoeder te kalmeren. Ik moet nu twee weken rust houden.
Ik voel me enorm ongerust en leef met constante angst om afscheid te moeten nemen van mijn baby. Dit is zo’n emotionele rollercoaster. Zijn er lotgenoten die iets soortgelijks hebben meegemaakt? Of misschien juist positieve verhalen? Ik zou die echt heel hard kunnen gebruiken.
Hoi,
Ik heb bloedingen gehad van week 7 tot week 21.
Ben bevallen op week 30.
Steeds onverklaarbare bloedingen.
Elke keer ga je helaas door een hel.
Ik zou je graag een pasklaar antwoord geven om gerust te zijn.
Ik ging wel iets vaker op controle en had een zeer begrip volle gynaecoloog.