Bang voor bevallen?!!!

9 jaar geleden een epidurale gekregen die niet gewerkt heeft 🥲 daardoor een weeenstorm gekregen, maar op een halfuur wel van 5 naar 10 cm gegaan 🥳 achteraf gezien was het wel gelukt zonder epidurale, de vermoeidheid maakte het gewoon veel zwaarder (ingeleid dus geen oog dicht gedaan de nacht ervoor) Proficiat met de zwangerschap 🤍

Ik werd ook ingeleid en wilde zolang mogelijk volhouden zonder epidurale, maar het werd allemaal te snel te heftig waardoor ik wel epi heb gevraagd. Ik was heel bang voor de epidurale, maar heb daar eigenlijk helemaal niets van gevoeld. Na mijn epidurale helemaal niets meer van pijn gevoeld, zelfs niets van de uiteindelijke bevalling zelf. 🙈 Hoewel het door de inleiding lang duurde, kijk ik wel met een positief gevoel erop terug! Gewoon alles op je af laten komen en niet te veel op voorhand stressen. 😁

Hier ook heel positieve ervaringen met een epidurale! Ik heb het zo lang mogelijk natuurlijk proberen doen maar was na bijna 24u echt uitgeput en toen mijn gynaecoloog zei dat ik niet zo stoer moest proberen doen toen ik in een weeenstorm terecht kwam en epidurale moest vragen toch de knop gemaakt en bijna gesmeekt om epidurale 🥲beste keuze want toen heb ik zelfs nog eventjes kunnen slapen en ging de ontsluiting ook veel sneller vooruit. Het is uiteindelijk een spoedkeizersnede geworden dus ik was ook blij dat de epidurale gewoon al stak. Wat mij trouwens erg geholpen heeft richting mijn bevalling was zwangerschapsyoga. Echt een aanrader!

Hoi, ik wou heel erg lang (10 jaar?) geen kinderen omdat ik schrik had voor de bevalling. Ik heb ook spuitenfobie gehad. Ik ben in 2022 mama geworden. Het was een moeilijke en heel lange bevalling (+30u). Ik had een inleiding, mijn vlies werd gebroken, epidurale (die maar langs 1 zijde werkte) en uiteindelijk toch keizersnede. Het was dus echt niet evident en alles wat ik niet wou heb ik gekregen. Toch kijk ik heel positief terug op de bevalling. Ik begrijp niet dat dit de hoofdreden was dat ik geen kinderen wou. Ik zou het zo opnieuw doen. Natuurlijk had ik pijn, maar ik voelde me zo ontzettend vrouw en sterk tijdens de bevalling. Niet enkel de geboorte, maar de hele bevalling is een van de mooiste, meest intense, intiemste, sterkste momenten van mijn leven. Ik kijk er echt met ontzettend mooie herinneringen en heel veel liefde naar terug. Mijn grote tip: laat je bijstaan door een doula. Dit is iemand die je begeleid doorheen je bevalling. Zij en mijn partner zijn een fantastisch team geweest en een supergrote ondersteuning voor mij. Onder andere door hen heb ik zo een ontzettend positief gevoel over de bevalling. Daarnaast kan het ook zinvol zijn voor een ademhalingscursus te volgen. Ook al kan je niet alle tips toepassen, je gaat hier wel zaken uithalen die zinvol zullen zijn tijdens je bevalling.

Ik ben nu 33w ver, eerste kindje. Ik vind het volgen van een zwangerschapscursus wel echt een aanrader. Soms komt de info wel echt "binnen", maar ik kan alles beter relativeren en verwerken omdat ik weet wat er zal gebeuren en wat er verwacht wordt.

Ik heb zelf geen ervaring met een epidurale. Bij mijn eerste zwangerschap heb ik wel een zwangerschapscursus gevolgd (groepscursus hypnobirthing) en zeker als je angstig bent kan ik dit wel aanraden. Je krijgt heel veel info over wat je te wachten staat en de verschillende fases van een bevalling. Dit heeft me zowel tijdens de zwangerschap maar ook tijdens de bevalling erg geholpen. Ze spreken er ook veel rond omgaan met onverwachte situaties tijdens de bevalling. Mijn partner was hier ook in betrokken wat me ook extra vertrouwen gaf omdat hij ook erg goed wist wat ik wel en niet wou. Daarnaast kan ik ook echt een eigen vroedvrouw aanraden (ik had een bevalling in het ziekenhuis maar zonder gynaecoloog) als doula of op de bevalling te doen. Het gaf me ook echt rust dat ik een professional mee had die “aan mijn kant” stond om het zo te zeggen. Uiteindelijk vond ik bevallen echt vooral een mooie ervaring maar je weet natuurlijk niet op voorhand hoe het gaat verlopen. Veel succes!

Ik had blijkbaar een onderdrukte panische angst om natuurlijk te bevallen die bovenkwam de dag van de bevalling. De weken ervoor dacht ik: 'die kleine moet daar uit. Ik zie dat niet zitten.' Dat iedereen, inclusief gynaecoloog, dan nog eens zei 'amai 4 kilo al en dat voor een eerste. Dat zal je wel voelen als de weg nog niet gemaakt is' en de ongevraagde horrorbevalverhalen hielp er zeker niet op. Ik dacht dat de angst ging weg gaan tijdens de bevalling en dat elke first time mom dit gevoel wel had. De week voor mijn uitgerekende datum nam de stress alleen maar toe. Ik sliep heel slecht en kon amper nog eten (kwam ook door de zwangerschap, maar de stress droeg er ook aan bij). Mijn vliezen zijn rond middernacht gebroken en het eerste dat ik dacht was; 'kak, diene kleine komt er vandaag uit, straks begint de pijn. Ik wil dit niet' Mijn weeen bleven uit mede door de stress. Uiteindelijk hebben ze oxytocine opgestart en ben ik in een weeenstorm gekomen. Van de stress, pijn, ongemak, vermoeidheid heb ik toen een zware paniekaanval gehad en hebben ze tussen de weeen door een epidurale gestoken. De pijn was toen weg en ik kan een epidurale zeker aanraden als je schrik hebt voor de pijn, maar ze hebben mij regelmatig moeten bijgeven aangezien verdoving bij mij heel snel uitwerkt. De epidurale zelf voelde ik niet, het is de plaatselijke verdoving die meer pijn doet omdat deze een branderig gevoel geeft. Ik kwam uiteindelijk op de 10 cm opening en de indaling, maar ik kon niet meer. Ze hadden nog medicatie bijgegeven om te kalmeren aangezien ik nog een paniekaanval had gedaan en ik was zodanig lam dat ik de kracht niet had om te persen. Toen heb ik gesmeekt om een keizersnede en gelukkig is fe gynaecoloog daar toen op in gegaan. De vroedvrouwen verweten mij dit wel en ergens begrijp ik hen hier in omdat ze uiteindelijk een hele dag bezig waren om mij tot op het punt te brengen van de natuurlijke bevalling en dat ik dan vroeg om een keizersnede. Ze zeiden dat mijn fysieke herstel veel zwaarder ging zijn nu en dat ik niet wist wat een keizersnede inhield. Tot vandaag heb ik absoluut geen spijt dat ik om de keizersnede vroeg aangezien mijn mentale herstel veel langer ging zijn hadden ze mij verplicht om nog te gaan persen. Bespreek het zeker met je gynaecoloog als je schrik hebt om te bevallen. Ik durfde dit toen niet omdat iedereen enorm pushte op natuurlijk te bevallen en dat dit zoveel beter was. Je kan dit ook met een psycholoog bespreken dat je hiervoor angstig bent. En vooral; bespreek het met je partner! Mijn partner was niet op de hoogte van de angst, anders had hij het zeker kenbaar gemaakt bij de gynaecoloog en vroedvrouw dat ik de angst had aangezien ik zelf niet durfde. Heel veel succes met de zwangerschap in elk geval en geniet ervan!

Al 3 keer bevallen. Laatste keer zonder epi omdat het zo snel ging. En niet slecht bedoeld maar dat het pijn doet valt niet over rond de pot te draaien hè.. ik heb al leukere dingen gedaan dan bevallen.. 😅 maar bekijk het als een moment tussen jou en je baby. Probeer echt (en het klinkt echt zweverig I know) van elke wee te denken dat dat een stap dichter je baby is.

nu voor de eerste keer bevallen.. en als ik eerlijk moet zijn zou ik het zo terug opnieuw willen beleven! de weeën zijn natuurlijk verschrikkelijk maar na de epidurale (wat ik zelfs niet heb gevoeld) was alles zoals ik maar ervan kon dromen. ik wens elke mama zo'n bevalling!❤️

Ik heb de epidurale ook niet gevoeld! Ook achteraf geen last van gehad. De weeën en het persen doen pijn ja, maar het is echt waar wat ze zeggen: die pijn ben je zo weer vergeten. En als je er in zit kan je niet veel anders doen dan er gewoon door moeten. Ademhalen is heel belangrijk tijdens de weeën en het persen dus ik zou aanraden om als je daar geen ervaring mee hebt een cursus ademhaling te doen of ademhalingsoefeningen op youtube te zoeken. Als je bang bent om in paniek te raken tijdens de bevalling kan je misschien voor een doula ofzo kiezen die je bij kan staan tijdens de bevalling. Verder vond ik het heel fijn om me goed in te lezen over wat er allemaal kan gebeuren tijdens een bevalling, en on positieve beval verhalen te lezen en filmpjes te kijken.

Jij heb bij je epidurale dan wel nog alle pijn gevoeld?

Van de weeën niet (je voelt ze wel maar zonder pijn). Van het persen wel, maar ik dacht dat dit maar een paar minuten was terwijl het in werkelijkheid 50 minuten was 😅 Ze hebben ook op mijn buik geduwd en daar heb ik ook niks van gemerkt of gevoeld.

Ik zou je aanraden om een bevalcursus, bij voorkeur samen met partner, te volgen zodat je weet wat er precies gebeurt bij zo’n bevalling en zodat je met behulp van kennis en oefeningen meet het gevoel hebt van controle over je bevalling. Ik deed de cursus hypnobirthing en kan het aan iedereen aanraden. Het heeft mijn beeld over bevallen helemaal veranderd en mede daardoor, en dankzij wat geluk natuurlijk, had ik een droombevalling. De media, films, etc geven zo’n eenzijdig beeld van bevallen van pijn, bloed en schreeuwen maar zo hoeft het echt niet te zijn, het kan een mooie en krachtige ervaring zijn!

Ik denk wel dat pijn, bloed en schreeuwen erbij kan horen, maar het gaat er inderdaad om dat je dat omarmt in plaats van als iets negatiefs te zien. Ik had trouwens uiteindelijk geen epidurale omdat de weeën te pijnlijk waren, ik kon die pijn goed opvangen met ademhaling. Maar het duurde bij mij zo lang dat ik gewoon moe was. De epidurale gaf me de mogelijkheid om even te rusten.

Mijn bevalling duurde dus 36 uur en begon midden in de nacht dus ik was voor de bevalling ook al een hele dag wakker 😅

Ik vond het account Vrije Geboorte heel fijn om te volgen op instagram voor positieve filmpjes enzo.

Vanaf wanneer kan je best een epidurale vragen?

Kun je al bij binnenkomst vragen. Je moet alleen wachten tot de anesthesist er is.

ik heb het vroeger gekregen dan wat ze normaal doen aangezien ik een weeën storm had, dus aan mijn 4cm opening heb ik het gekregen

Is het dan niet uitgewerkt tegen je bevalling moet beginnen?