3e miskraam/ emotioneel kapot

Hey meid, Geen ervaring met miskramen zelf, maar wel een lang slopend IVF-traject gehad waar ik mentaal aan kapot ging. Ik heb op een bepaald ogenblik de stap gezet om me even thuis te laten zetten. Ik had nergens nog fut voor of interesse in. Ik wou niemand horen of zien. Ik wou gewoon mijn eigen baby. Ik wens je veel moed en sterkte, en het is alvast een goed begin en dapper om naar de psycholoog te gaan. ❤️

Lief je reactie dankejwel. Heb jij alsnog je wonder gekregen na ivf traject? Het is idd zielslopend dit.

Ik kreeg na 3 miskramen op rij 2 gezonde kinderen. Het kan dus echt gewoon dikke pech zijn.

Hey! Zelf heb ik geen ervaring met een IVF traject of een miskraam maar ik wou je toch even een hart onder de riem steken. Het is heel belangrijk dat je je zelf niet verliest en dat je de stap zet om naar een psycholoog te gaan is enorm sterk van je! 🤍 Een mens kan veel aan maar, te veel is te veel natuurlijk en dat kan enkel jij aangeven. Luister naar je lichaam en je hoofd. Gun jezelf de rust en geef jezelf de tijd om alles te verwerken want dit is niet niks. En neen je wilt zeker niet te veel! Voor sommige is het appeltje-eitje maar dat is niet zo voor iedereen helaas… Ik hoop dat de toekomst wat moois zal brengen voor jullie en ik hoop dat je je beter gaat voelen. ✨🫶🏻 Nogmaals, erg goed dat je een gesprek aangaat met een psycholoog, dat zal ongetwijfeld ook een hele opluchting zijn voor je. ❤️‍🩹

Hi, Dat is pittig om te verwerken. Natuurlijk is dit mentaal heel zwaar voor je. Dat begrijp ik volledig. Ik heb twee vriendinnen die hetzelfde meegemaakt hebben en uiteindelijk (na een rustperiode) gestart zijn met IVF en momenteel zwanger zijn. Het traject is natuurlijk ook wel intensief daarom dat ze daarvoor een reis hadden gepland en effe volledige rust. Ik snap dat je bang bent, wij verloren ook een kindje en het gaat nog steeds door m’n hoofd. M’n eerste dochter, daar had ik tijdens de zwangerschap zoveel angst en stress. Het is helemaal normaal. Vanaf je een positieve test hebt ga je al van je kindje houden. Ik wens voor je mee 🌈 Ik hoop dat jullie binnenkort een kindje in jullie armen kunnen sluiten. Dikke dikke knuffel 🤍🤍🤍

Zo spijtig om te horen dat je dit moet meemaken. Zelf heb ik geen IVF traject gevolgd, maar ik ben nu wel zwanger na 3 opeenvolgende miskramen. Ik heb vooral fysiek echt wel last gehad van mijn miskramen, die telkens wel lang aansleepten(weken tot 1,5mnd bloedverlies) en waarbij er telkens een 2e interventie nodig was om terug een “schone baarmoeder” te hebben. Met elk miskraam kwam er precies ook gewicht bij en stond na 3miskramen dus ook bijna aan +10kg. Daarnaast ook een stollingsstoornis bij mij ontdekt tijdens dit traject en heel wat gesleuteld met medicatie. Emotioneel ging het met mij wel vrij goed (dacht ik) tot ik mijn 4e positieve test in handen had. Gynaecologen hadden lichtjes aangeraden om “snel” door te doen gezien mijn leeftijd, maar met die 4e positieve test dacht ik echt “ik kan dit niet nog eens aan…..”Gelukkig had ik na mijn 3e miskraam ook psychologische hulp gezocht waardoor zij mij echt wel kon bijstaan in de onzekerheden dat ik doormaakte. De boosheid en het verdriet dat je doormaakt zijn normaal en ik hoop dat jouw psycholoog jou goed kan ondersteunen hierbij. Voor mij heeft dit echt een verschil gemaakt! Ondertussen 26w zwanger van ons “plakkertje” wat ook heel hard helpt, maar sta nog bijna dagelijks stil bij mijn verliezen dat ik heb doorgemaakt! Luister naar je lichaam, wees mild voor jezelf en ik wens jou ook echt een klein wondertje toe 🍀

Wat je zegt, is absoluut geen geklaag. ❤️‍🩹 Het is verdomd hard om dat te moeten meemaken, 3 keer dan nog wel. En dan nog een fertiliteitstraject doorlopen samen, dat is ook niet makkelijk. Je wilt niet teveel. Ik denk wel dat je je lichaam en geest zoveel mogelijk rust mag gunnen. Dat lijk je wel nodig te hebben als ik het zo lees. Ik weet niet in hoeverre dat mogelijk is met het fertiliteitstraject? Kan je daarvan überhaupt een break nemen? Ik weet dat allemaal niet. Maar mss de moeite om eens te bespreken? (Met je partner, je gynaecoloog, je psycholoog evt…) Ik wens je echt een heel goed herstel toe. En over herstel gesproken… Ik heb veeel langer moeten herstellen van mijn miskraam, fysiek, dan van mijn bevalling. Een miskraam wordt nog zo vaak onderschat, vreselijk vind ik het. Hou je goed ❤️‍🩹

Je wil helemaal niet teveel! Eerst en vooral sterkte voor je verlies , wat misschien voor je uiterlijk kan helpen is shaping en even Toch een paar nieuwe outfits ik zag er tijdens ivf heel de tijd zwanger uit was hartverscheurend... Zoek mensen die dat verdriet kennen dat je kan ventileren , wees boos blij verdrietig alles is prima 💜 Als je er open over wil zijn met vrienden laat het hun weten zodat ze ook rekening kunnen houden als hun zwanger zijn hoe ze het kunnen vertellen aan je ... Wil je al hun gezeik niet horen (och wij hebben ook een jaar moeten proberen, je moet je ontspannen, ik heb gehoord dat acupunctuur werkt 🤢🤢🤢) doe hey dat in een bericht en schrijf er duidelijk je grenzen bij ! Mijn geloof ik God , mijn beste vriendin die vlot zwanger was telkens maar massa's empathie heeft en gewoon soms een avondje doorzakken heeft me erdoor geholpen ... Ik wou een groot gezin maar na meerdere pogingen en 6 miskramen ben ik dolgelukkig met 2 kindjes en zelfs nu als ik hoor dat iemand zwanger is pikthet nog steeds en dat is oke het is oké dat ik daar nog heel lang boos over zal zijn

Ik heb dit ook al paar keer meegemaakt en heb nu ook enorm veel stres daarvoor. Ik neem al eventjes omnibionta vitamines en nog magnesium is heel belangrijk voor de zwangerschap.

Hey Sani, ik wil je graag een hart onder de riem steken. Wat je schrijft is zo herkenbaar. Alsof het ons verhaal is maar dan 5 a 6 maand geleden. Hier een gelijkaardig verhaal; een isci traject met 3 miskramen. Genetisch onderzoek was al gebeurd voor de start van ons traject. Na de 3de miskraam is er een uitgebreide bloedname gebeurd om een aantal mogelijke oorzaken uit te sluiten (schildklierwerking, auto-immuunziektes,..). Alsook om een bloedstollingsstoornis uit te sluiten. Ook een hysteroscopie om te kijken of er geen restweefsel van de miskramen achterbleef of dat de baarmoeder geen abnormale vorm heeft of er geen ontstekingen zijn ect... Beter eerst even alles grondig onderzoeken. Hoe meer uitgesloten is hoe beter. Dat zijn geen onbelangrijke onderzoeken waar je zelf naar kan vragen als ze die niet zelf voorstellen. Verder snap ik je helemaal. Het is allemaal heel herkenbaar. Ik voelde mij net hetzelfde. Wij hebben ook enkele babyborrels overgeslagen om diezelfde reden. Ik had meer schrik voor een positieve test dan voor een negatieve. Want als hij positief was, dan ging het misschien weer mislopen. En hoeveel miskramen kan ik aan? Ik kan dat toch niet blijven doormaken. Een negatieve test was gemakkelijker te verwerken. Die miskramen gaan echt enorm zwaar doorwegen. Ook bij mij had dit een weerslag op mijn gewicht. Waardoor ik me slecht in mijn vel voelde, waardoor je je nog slechter voelt. Wees niet terughoudend om even een pauze in de lassen als je dat nodig hebt (eventueel gecombineerd met enkele onderzoeken) Ja, pauze nemen is heel dubbel, ergens weet je dat je het nodig hebt om even niet met het traject bezig te zijn voor je mentale gezondheid. Maar langs de andere kant lijkt het mentaal bijna onmogelijk om alles op pauze te zetten want je wil niets liever dan dat doel bereiken en daarvoor moet je door. De psycholoog gaat je hier zeker in kunnen begeleiden. Besef wel dat die sessies echt pittig zullen zijn. Al dat verdriet zal bovenkomen. Ik wil je vooral hoop geven. Ons verhaal kreeg namelijk een mooie wendig. Na de 3 miskramen ben ik opnieuw zwanger geworden, momenteel zitten we al in de helft van de zwangerschap. Een onbezorgde zwangerschap was het in het begin niet. Na al die miskramen was elke echo spannend. (De 12 weken echo had ik bijna overgeslagen uit schrik voor slecht nieuws, gelukkig kon mijn man me overtuigen om toch te gaan) Het vertrouwen in mijn lichaam was helemaal weg. (Gelukkig komt dat beetje bij beetje terug nu de zwangerschap goed blijft verlopen) Ik zie dit ook terug bij vele andere die na een intens traject met miskramen opnieuw zwanger zijn. In het begin overheerst angst. Geen ruimte voor geluk en blijdschap Het is een soort copingsmechanisme, we nemen onszelf in bescherming uit schrik voor een nieuwe miskraam. Weet dat dit helemaal normaal is.