Wens voor tweede kindje verloopt moeizaam

Hey! Ik hoop hier en beetje herkenning, hoop en steun te vinden. We hebben een prachtige dochter van 3,5 jaar rondlopen. Zwanger worden van haar ging zonder dat we erover na moesten denken eigenlijk. 1e maand zonder beveiliging vrijen was het raak. Helaas toen wel een miskraam na 6 weken. De eerste maand daarna dat we ervoor open stonden zwanger van onze dochter na 1x vrijen! Zomer 2023 besloten we in een zotte bui te proberen en ook toen waren we gelijk zwanger.. maar helaas een miskraam op 9 weken. Die viel me redelijk zwaar. Ik was even niet toe aan opnieuw zwanger zijn. Januari 2024 wilden we opnieuw ervoor gaan maar kreeg ik een appendicitis. Door ziekenhuisopname en herstel konden we pas in april echt proberen. Ik denk dat ik toen heel kort zwanger was, maar na 8 dagen overtijd toch bloed verlies. Nu al maanden niks.. Ik vond het in het begin allemaal wel oké en voelde vertrouwen en rust. Nu afgelopen maanden wordt het steeds moeilijker. Elke keer dat de periode komt van de vraag ‘ga ik menstrueren of ben ik toch zwanger?’ Is het mentaal enorm moeilijk om te dragen. Ik voel me verdrietig, neerslachtig.. Nu bijvoorbeeld op maandag een streepje rood bloedverlies gehad. Daarna niks, dinsdag super misselijk (maarja onze dochter had buikgriep) en geen spotting of niks… dus weer in mn hoofd de optie zwangerschap. En dan vandaag bruine spotting… wat een rollercoaster. Herkenning? Hoopgevende verhalen? Heel welkom!!