Wanneer het gewoon niet lukt

We hebben een gezonde zoon van 16 maanden waar ik elke dag gelukkig van word. Maar we hebben er wel 1,5 jaar over gedaan om eindelijk zwanger te geraken. Alle tests bij mij en mijn partner wezen niks uit, alles zat goed. Enkele pregnylsessies en IUI-pogingen leidden tot niets. Uiteindelijk dan toch een spontane zs. We willen heel graag een tweede en weer lukt het niet. We zijn al weer aan maand 6 of 7. Opnieuw alle tests laten doen, alles mooi binnen de marges (overal zelfs betere resultaten dan vorige keer!). En toch lukt het niet. Het is zo demotiverend, ik word er triest van en ondertussen ook ouder. Al die verloren tijd... Ik “moet blij zijn” dat ik geen onderliggende aandoening heb, maar anderzijds: die mensen weten wel wát er scheelt en soms is er dan ook iets aan te doen. Ik heb geen plan, geen vooruitzicht zelfs geen vooruitgang. Is dit herkenbaar voor iemand?