Zwangerschap vergeten

Ik was in het begin ook erg voorzichtig met dromen. Ik had van in het begin last van bloedverlies en ben de eerste 3 maanden zooo bang geweest. Momenteel verloopt alles goed. Het tweede trimester verliep super en binnen een 7tal weken is ons meisje daar. Ik snap je heel goed. De ongerustheid zal wss verminderen hoe meer je positief nieuws krijgt. Goede echo's, je kindje voelen bewegen. Heel veel goede moed.

Dank je! Zo spannend. Aftellen geblazen 🥰

Ik had het daar ook moeilijk mee. Eerst wachten op de eerste echo. Hartje zien kloppen. Even gerustgesteld. Dan wachten tot 12 weken. Weer een beetje zekerder. Dan de 20 weken echo... ben morgen 40 weken zwanger en heb daar nog steeds last van. Gaat de baby wel gezond zijn? Gaat er niks aan mankeren? Erg frusterend en spijtig want je maakt jezelf niet bepaald vrolijk met al die negatieve gedachtes...

Ik was er de eerste weken ook enorm mee bezig. Ik herken het. Durfde niet blij te zijn. En soms voelde ik mij ook niet zwanger zoals jij het verwoord hebt, waardoor ik ook vreesde (ook miskraam gehad daarvoor). Ik ging ook telkens van echo naar echo en was altijd opgelucht nadien. Ik had de eerste maanden soms ook wat bloedverlies waardoor ik ook altijd bang had (maar was normaal, niks aan de hand). Ik heb echt geleefd naar de 12 weken echo. En nadien alles beetje losgelaten :-). Ondertussen een dochter van 1 jaar rondlopen…. Probeer toch maar wat te genieten :-) en positief te blijven! Ik tel mee met je af :-)!

Hallo Hannah Ik begrijp dat het heel moeilijk is om te durven dromen. Zelf heb ik ook een zwangerschapsverlies meegemaakt. Intussen ben ik 39w zwanger. Het is zo herkenbaar dat je bang bent, ergens niet durft te geloven of te dromen… Anderzijds, ik heb het durven dromen wel toegelaten deze zwangerschap. Want waarom zou je het niet doen? Een zwangerschapsverlies voelt niet minder erg aan als je gedroomd hebt over je toekomst met je kindje. Integendeel, ik verweet mezelf bij mijn zwangerschapsverlies dat ik precies nog niet ‘all in’ was gegaan voor die zwangerschap. (Terwijl dat natuurlijk niks verandert aan de medische situatie maar ja) Kan je dus teveel dromen? Kan je teveel geven om je ongeboren kindje? Ik denk echt van niet… De angst dat er iets mis zou gaan, is ook heel begrijpelijk. Na ervaringen met zwangerschapsverlies is dat eens zo begrijpelijk. Ik denk dat het belangrijk is om open te communiceren over je angsten/zorgen. Bv. met de gynaecoloog, de vroedvrouw en je partner. Als je het uitspreekt, wordt het vaak al minder ‘groots’. En zo kan je ook gerustgesteld worden. Blijf er niet alleen mee zitten… het maakt de stress er rond alleen maar groter.