Wat zou je er ècht even uit willen gooien?!

Ooh wat ontzettend jammer voor je 😣 Jij kan idd zorgen dat de band in je gezin goed zit. En laat je omringen door vrienden of kennissen die het wel goed met je menen. Soms zijn vrienden meer familie dan je echte familie 😔 Dikke knuffel

Tweede keer zwanger en alweer wrs een miskraam die er zit aan te komen. En wat me nog pister maakt is dat dit slechte nieuws wordt meegedeeld aan de lopende band alsof het peanuts is. Zelf weerberichters steken meer emotie in hun vak. Thuiskomen met de stenen waar geen verdere info aan verbonden zit en met 10000 vragen achterblijven. Ik snap er echt niks van en plus ben ik zo moe van altijd maar de ene test na de ander op me bord te krijgen van het universum. Nooit eens een break, alles moet altijd zo moeilikk verlopen in mijn leven. Lijkt we een heleboel zelfmedelijde en gejammer maar how , daar diende deze toch voor he 🥺🫤 Uitgeput, moe, ongemotiveerd, alles is me teveel.

Ben ik weer even: Gisteren ruzie gehad met mijn partner over de zwangerschap (gisteren rond 14u) en aangezien we allebei nog thuis wonen sturen wij met elkaar maar al sinds gisteren niet meer met elkaar gepraat sinds de ruzie 🫤 ben echt radeloos momenteel

Heb je familie en vrienden waarmee je hierover kan spreken? Lijkt me heel zwaar om te blijven dragen alleen! Kan me ook niet voorstellen hoeveel angst en ongerustheid er steeds moet zijn als je weet dat je zwanger bent. Schrik voor weer een nieuwe miskraam. Neem tijd voor jezelf, omring je door mensen die je wel steunen en heel veel sterkte de komende periode! 🤍

Veel sterkte, dat is idd zwaar om mee om te gaan. Heel begrijpelijk, hoor. Wel mooi dat je er op die manier mee om gaat. Ik doe het nu zelf ook zo en ben toch heel blij dat ik een "goed voorbeeld" stel voor m'n zoontje. Je gaat daar echt wel voldoening uit halen, hoor

Daar dient deze groep inderdaad voor. Moet ongelooflijk zwaar zijn idd! Ik begrijp ook dat de manier van communiceren je extra boos maakt. Heb je familie en/of vrienden waarbij je terecht kan? Sowieso veel goede moed gewenst!

Oh, lastig wanneer je niet kan communiceren hierover. Heb je thuis wel steun? Misschien laat hij van zich horen, wanneer hij wat is afgekoeld?

Ja mijn ouders en zijn ouders steunen mij sowieso

Dikke knuffel ❤️

Mss moet hij even op zichzelf zijn. Heeft hij wat tijd nodig. Maar lijkt me niet leuk als je zo in het ongewisse zit. Dikke knuffel 😍

Heb gelukkig wel mensen met wie ik kan praten en een vriend die naar al mijn gejammer luistert. Dus daar ben ik wel weer dankbaar voor. Maar hoe goed ze het allemaal ook bedoelen, i'm still the one who has to deal with it. Ik hoop dat er een wonder gebeurd en dat maandag dat hartje toch steviger is gaan slaan en dat ik me snel wat minder zorgen hoef te maken.🤞🏼🫤 Alvast bedankt 💞

Zojuist het beste gesprek ooit gehad partner gaat sowieso al 1x mee naar een echo en hij is heel eerlijk geweest en andersom ik kan nu ook veel meer erover praten met hem en ik blijf hem foto's sturen hij heeft toegegeven dat hij er nog niet 100% klaar voor is maar hij wilt wel mee voor het kindje zorgen we wonen nog thuis dus het kindje zal meer bij mij zijn dan bij de papa maar in het weekend is het kindje sowieso daar bij zijn/haar papa en opa en oma langs vaders kant

Ik duim voor je mee! 🍀❤️ Hou ons op de hoogte, hé

Oh, goed om te horen seg! 😃

3 maand overgeven, een weekje beter en dan buikgrip (zowel mn dochter als ik). De moed zakt even in mn schoenen.

Heel veel beterschap aan jullie allebei!

Hcg waarde net terug gekregen... Tis zo goed als een verloren zaak. De laatste keer op 21 november stond het op 2000 wat al laag was, inmiddels is het amper gegroeid en staat het maar op 9000. Wetend dat get iedere twee dagen zou moeten verdubbelen. Kzou dan liever hebben dat het snel weggaat en ik die aansleep niet de hele tijd hoef te doorgaan.

Knuffel, veel beterschap 🍀

Veel moed en een dikke knuffel ❤️

Even wat gal spugen : Ik heb het gehad met deze Maatschappij. Sinds ik in een medisch traject zit, zie ik hoe vrouwonvriendelijk de wereld in elkaar zit. Elke keer die teleurstelling en onbegrip wanneer ik aan mijn werkgever meld dat ik bepaalde uren/dagen niet aanwezig kan zijn. "Is een beetje last minute, niet?"Van sommige afspraken weet ik maar 48u op voorhand van!! "Kan je dat niet verzetten naar een andere dag?" neen ik heb geen invloed op mijn cyclus en hoe mijn lichaam reageert op al die medicatie!! Ik voel me al bijna schuldig dat ik zelfs probeer om zwanger te worden. Waarom wordt dit niet genormaliseerd? Eerst wou ik het langer uitstellen , wantja, drukke periode op werk, net promotie gemaakt... Moet mij bewijzen tussen al die mannen! Mijn traject lijkt een last te zijn voor hen... Ik overweeg sterk om van werk te veranderen, maar ben ik dan af van het probleem? Hoe leg ik het uit aan mijn nieuwe werkgever als ik na de eerste week al afkom met dokters afspraken en afwezigheid voor punctie? Volhouden tot ik dan eindelijk zwanger ben en dan pas veranderen? Vrij zeker dat mijn succes laag is als ik op sollicitatiegesprek kom met een buikje... Of na enkele weken al meld aan mijn nieuwe werkgever dat ik over een half jaartje met zwangerschapsverlof ben... Gewoon degoutant