Wat zou je er ècht even uit willen gooien?!

De zoektocht naar een opvang lijkt bijna onmogelijk 😱

Ik ben 23 weken en heb een enorm drukke en ook belangrijke periode waarin ik 0.0 tijd heb voor mijzelf, rust en ontspanning. Ik ben in de avond ZO kapot dat ik zelfs geen minimaal gesprek met mijn man wil of kan voeren. Tijdens het weekend wachten er (naast huishouden) ook belangrijke taken waardoor rusten of sociale contacten dan ook niet gaan. De dagen zijn lang, zwaar maar tegelijkertijd veel te belangrijk om mij te laten hangen of wat minder mijn best te doen. En er komt enkel NOG meer drukte aan.. Welke zwangerschapsgloed? Ik ben bleek en grauw met enorme wallen. Dikker voller haar? Nog steeds pierenverdriet! 2de trimester is een roze wolk vol energie? Ik ben anders normaal toch een pak fitter en energieker en heb nu veel meer uren slaap nodig (maar slaap juist minder goed). Bezig zijn met de baby? Geen tijd of energie voor. Nog niets in huis, geen voorbereiding, helemaal niets. Ik voel nog steeds geen beweging, wel eens sporadisch (om de zoveel dagen) een twijfelgeval maar helemaal niet zeker dat dat de baby is. Wat een rotperiode, en dan zeggen mensen nog "geniet ervan". Van wat???

Is er een manier om wat meer tijd voor jezelf te maken? Hulp vragen van familie bijvoorbeeld? Of aangeven op het werk dat het wat te veel is?

Echt he! Hier in Gent al veel afwijzingen gehad terwijl we pas vanaf 1 januari 2025 opvang nodig hebben... nu al stressen!

Laat mijn man meer doen in huishouden, bestel de boodschappen en gebruik meer kant-en-klare producten. Voor de rest niet echt optie om taken uit handen te geven. Werksituatie is momenteel echt onveranderbaar jammer genoeg. Ik kom altijd erg voor mijzelf op, geef aan als het niet gaat en trek grenzen maar momenteel is er gewoon geen optie om minder te gaan doen jammer genoeg 😢 Half/eind januari is deze hel voorbij en ben ik tot (en natuurlijk nadien) de bevalling in maart thuis. Ik tel de dagen af!

Ben ook van die regio. Je moet al bijna opvang zoeken bij je zwangerschapswens. Niet normaal hé.

Ik ben nu 6 weken zwanger en ben nog nooit zo ziek geweest.. voel me heel de dag slecht , misselijk hoofdpijn rugpijn slap moe.. ik ben heel blij dat ik zwanger ben want het was heel moeilijk en ben heel dankbaar. Ik wil het ook zo lang mogelijk geheim houden omdat ik onzeker ben maar iedereen vraagt constant waarom ik zo ziek ben.. ik zou heel de dag in bed willen liggen maar moet elke dag (hard en lange uren) gaan werken..

Derde trimester zwangerschap is kut. Bekken doen meer pijn dan ooit, bloeddruk gaat omhoog, handen zijn sinds vandaag opgezwollen en ik kijk nu al op tegen het gaan werken maandag… Zeker wetende dat door de week ook mijn bloedsuiker hoger staat dan in het weekend… Wat stress allemaal niet met een lijf doet

Herkenbaar!!

Ik werk in een winkel waar het in december echt megadruk is en ik begin het nu wel te voelen in mijn lichaam. Behalve dat ik de hele dag sta/wandel moet ik ook heel veel hurken, bukken en tillen (al probeer ik dat laatste niet te doen). Er is wel een kruk voor mij geregeld om op te zitten maar in de praktijk kom ik daar niet aan toe.. afgelopen weekend waren we met drie aan het werk en de rijen stonden de hele dag tot achterin, ik kan dan moeilijk even gaan zitten. En helaas zijn veel klanten ook echt niet begripvol, ondanks dat ik nu echt wel een heel duidelijke buik heb 🙈

Mijn partner zegt altijd hoe graag hij een kind wilt en hoe sneller hoe beter nu zijn we 7 maanden samen en ben ik nu 9 weken + 1 dag en zegt hij dat het te vroeg is dat ik het beter had kunnen laten weghalen en dat hij bang is en ik krijg geen begrip ik voel me al zo slecht 1ste trimester en dan de steun niet hebben van de vader ook wil hij niet mee naar de gynaecoloog ik heb het hem 2x gevraagd en telkens ontwijkt hij de vraag

Amai lieve schat! Hoe zwaar moet dit wel niet zijn voor jou.. kan je er over praten met vrienden/familie? Geef de moed niet op ♥️

Oh wat erg om te lezen. De steun kan je juist nu zo goed gebruiken. Is er iemand anders die met je mee kan naar de gynaecoloog? Ik hoop dat hij alsnog bijdraait en dat jullie hier samen goed over kunnen communiceren! Heel veel succes ❤️

Mijn moeder en als die niet zou kunnen heb ik mijn vader nog en als we nog verder moeten gaan heb ik me tante nog dus dat probleem heb ik gelukkig niet maar ik had altijd in me hoofd dat ik samen met me partner zou gaan dus ik ben redelijk teleurgesteld in hem dus hopelijk komt het nog goed

Wel fijn dat je verder ook een netwerk hebt van mensen die je kunnen opvangen als het nodig is. Ik begrijp dat je in gedachten had deze magische momenten met je partner te delen. Ik hoop met je mee dat hij alsnog bijdraait en betrokkenheid toont door naar jullie afspraken bij de gynaecoloog te gaan!

Misschien wanneer hij de echo foto’s ziet waar je duidelijk een mensje op ziet dat hij het dan soort van echt beseft dat het ook zijn kind is en hij daardoor bijdraait. En dan echt afziet van een abortus Bij de 11-12 weken krijg je vaak een mooie foto ervan mee. Hopelijk heb je niet veel last van de zwangerschap kwaaltjes. Sterkte

Oh, meid toch, ik hoop echt dat hij snel bij draait. Ik snap echt dat je zo'n eerste echo een speciaal moment vind. Al denk ik inderdaad dat hier al zeer juiste dingen gezegd zijn. De echo die je dan krijgt, zou hem wel eens een reality check kunnen geven. Hopelijk voel je je, zowel mentaal als lichamelijk, snel beter! Ik duim voor je 🤍

Hey, hoe gaan jullie op zoek? Ik heb mij enkel op de website van stad gent ingeschreven, zijn er nog andere manieren om opvang te vinden?

Ik deed dit via opvang Vlaanderen en bij Imens. Hebben er nu mss 1 maar kan pas vanaf maart 2025. Dan is ons kindje al 10m.

Ik had gisteren ook een enorme huilbui , dit door de gedacht in wat voor familie mijn kind zal komen.. ze kunnen al niet blij zijn met het nieuws van de komst van onze baby. Doen niets anders dan ruzie maken. Ik ben momenteel zo moe dat ik het gewoon niet aan kan 😭 ik dacht laat me proberen om het goed te maken tussen iederen voor de baby er is. Zodat we een sterke familie zijn. Maar dat kan ik wel vergeten.. alleen maar teleurstelling. Het enige wat ik kan doen is het zelf beter doen en de band in ons gezin sterk maken...