Wat zou je er ècht even uit willen gooien?!

Dit is echt vervelend, al let je goed op met het wassen met zeep rond die zone of bvb door ondergoed ik hang er ook telkens aan en ik ben nog maar 5 weken zwanger en ik hang er al aan😅 daar zouden ze een wondermiddel voor moeten uitvinden vind ik. Want met daktarin loopt het er bij mij soms overdag nog een beetje uit.

Pfff even men frustratie kwijt.....mijn vriend heeft zonder overleg op fb geplaatst dat ik zwanger ben. blijkbaar wisten zijn ouders het al van week 2 mijn familie weet het nog niet ben nu 12 weken en 3dagen.... nu was ik kwaad erop omdat ik vindt dat we 1 dat samen vertellen 2 dat de familie wel het recht heeft om het uit ons mond te horen en niet via fb... 3 dat doe je toch niet ongevraagd...hij heeft al een zoontje ik heb er 2 een zoon van 10 een dochter van 9. Nu zijn ex zit ook op zijn fb wat niet mijn probleem is maar wel dat ze hem berichten stuurt dat hij dna test moet doen en of hij wel zeker is ..... deze morgen was ik erover bezig en zeg ik hem dus dat ik daar niet mee gediend bent.krijg ik als antw dat hij ook niet gediend is met mijn. Gedrag dat hij ook niet gediend ls dak nog werk( ik ben zelfstandig kapster) ik ben zwanger niet invalide e..... en dan zei hij dat hij spugde op da kind dat het niet zijn kind is zolang de dna test er niet is want dak ook mannelijke klanten doe....dit heeft me zo hard geraakt..... ik wil hem zelfs niet meer in mijn buurt....hij spugt van men kind maar ik walg nu echt van hem..... pfff rollercoaster van emoties tis zondag krijgt hij al van 4u deze n8 berichten van wie? God mag het weten steekt zen gsm weg doet zo stiekem.... pfff ik weet het allemaal niet meer..... sorry moest het effe kwijt ben ik nu zo een drama Queen? Pfff

Nog nooit iets gepost hier in dit topic maar het is de moment. Nu 34w zwanger van het eerste kindje en algemeen voel ik me beter dan ooit (geen sarcasme): geen migraine, geen beetje hoofdpijn, helder in het hoofd en nog kunnen hardlopen tot 26 weken. Geen misselijkheid, gewoon de normale zaken. Sinds een paar weken is de 'aftakeling' wel begonnen: slechte nachten door heel vaak te plassen, stress op het werk dat maakt dat ik op weg naar het werk zit te wenen gewoon uit mentale moeheid, fysiek wat meer klachten en harde buiken (nog al niets echt ernstigs of zorgwekkend). Maar ik heb vandaag gewoon harde zinloze ruzie gemaakt met mijn vriend. We gaan beiden hardlopen (hij kan wel meer en sneller dan ik maar vaak liepen we samen en hij dusbop mijn tempo) en nu liet hij me random weten zaterdag 18km te willen lopen (normaal 5km of 10km en een paar keer deden we 15km). Nu ben ik ontzettend boos dat hij dit net nu wil doen. Ik ben stikjoers en mis het lopen zo, dat het echt steekt dat hij dit nu per se wil doen. Het voelt alsof hij het er zo extra wil inwrijven. Ons doel is een halve marathon lopen ooit samen en ik heb sowieso al het gevoel van 0 te gaan moeten herbeginnen na de bevalling (als dat 1 ooit lukt en 2 er ooit tijd is). Het steekt enorm nu en het is allemaal niet oke om zo te denken maar ik ben zo emotioneel op en radeloos. Ik ben het beu dat ik alle offers moet maken (eten, drinken, sport, fysiek verdikken terwijl ik al niet slank was). Ik moet 20 ballen tegelijkertijd omhoog houden (huishouden, werken, voorbereiding enz enz) terwijl ik eigenlijk alleen maar wil wenen en logischerwijze met 2 handen niet kan jongleren met 20 ballen om het figuurlijk uit te drukken. Ik weet dat ik geen recht heb zo te doen en dat jaloezie mijn probleem is en niet het zijne maar mens wat loopt mijn emmer over. Hij maar alles blijven doen en vooruitgang boeken en ik maar aftaken en erdoor zitten. Ik ben het beu dat ik de zwangerschap alleen moet doen. Ik weet het is niet fair maar hormonen en gevoelens en mentaal op.

Heeeey, jij bent een heel mens aan het maken. Wees wat lief voor jezelf. Neem de rust. Zie dat a.u.b. niet als aftakelen of dik zijn. Jij hebt die hele ervaring, jij kan je kindje voelen, creëert er een band mee. Dat kan hij allemaal niet. Laat hem maar lopen, jij komt er ook wel weer. Probeer echt te genieten van je zwangerschap!

Ik voel aan alles dat mijn lichaam uitgeput is en deugd zou hebben van een paar dagen rust. Ik geraak niet uitgerust, ik heb de ene infectie na de andere, misselijkheid speelt nog steeds zelfs op 18 weken... en meer nog bij vermoeidheid. De vroedvrouw stelt voor om bij de huisarts te bespreken om een paar dagen thuis te blijven, maar ik ben gewend om altijd door te gaan en alleen ziek thuis te blijven als ik van de koorts mijn bed niet uit kan dus het is helemaal tegen mijn natuur. Aan de andere kant voel ik dat het zo niet over gaat en vergt de zwangerschap zo veel extra energie en is het ook gewoon voor de baby beter als ik gezond en uitgerust ben... pff echt waarom ben ik zo streng voor mezelf.... en ik denk ook de hele tijd aan mijn werk dat dan vertraging oploopt...

Even mijn hart ventileren. Zwangerschap aangekondigd aan mijn schoonfamilie via watsapp. Na een week sturen ze proficiat. Ik heb een maand mijn schoonmoeder niet gehoord. Ik heb haar proberen te bereiken maar zonder succes. 3 kindjes is niet welkom. Ik vind dit zo erg!

Ik begrijp perfect hoe je je voelt. Hier was de reactie van de eigen familie: ah oké.

Ik begrijp hoe je u voelt. Hier is ons 2de kindje ook niet welkom in mijn schoonfamilie. Doen ook geen moeite om eens te vragen of alles goed verloopt en hoe het met mij gaat.

Noouuuu, gisterenavond bij mijn schoonouders gaan eten en ik kom best wel met ze overweg maar sinds mijn zwangerschap en de geboorte van onze zoon erger ik me soms zo aan ze…! Veel tot 10 moeten tellen, nog vaker tot 20 of 30! Maar ze zijn wel heel erg lief met mijn zoon dus zwijg ik er maar stilletjes over…! Maar altijd dat beter weten en zich zo op de voorgrond plaatsen 🙄 ‘wanneer gaat mama weg, dan kunnen wij babysitten’ ‘je moet het wel zo en zo en zo doen’. ‘Kom maar eens bij omaaaaaaaa *trek mijn zoon bijna uit mijn armen*. Ze duwt zelfs mijn schoonvader aan de kant als hij eens bezig is met onze zoon en dat is dus bijna nooit want zij heeft hem altijd vast. Ze doet soms echt alsof ze de opperoma is, en ons kind het beste kent. Liet gisteren weer weten dat ze die en die en die heeft uitgenodigd op onze babyborrel (mensen die ik dus nooit gezien heb hè). ‘Mijn zoon lijkt toch zoooooo op zijn papa’ - hallo, er zit mss van mij ook iets in??? Ze kust mijn zoon heel de tijd terwijl ik al heeeeel vaak heb gezegd dat ik dat liever niet heb. Gisteren noemde ze mijn zoon zelfs dik (hij is helemaal niet dik en zit perfect op zijn curve). Dat kon ik wel niet negeren! Ze neemt soms zo de regie over 🙄 Echt het is een lief mens hoor, en mijn zoon lijkt haar ook wel erg lief te vinden, maar ze is vaak zo teveel dus tel ik maar tot 10, 20 of 30 😵‍💫😁

Heey, mensen uitnodigen op uw eigen babyborrel kan echt niet. Ik zou haar dat toch even duidelijk maken.

Ja toch hè??? Grrrrrr 🙈🥲

🤮 Wordt wel beter als ze ouder zijn want dan kunnen ze er niet meer mee wat ze willen. Of ja dan begint de “krijg ik nog een knuffel/kusje?”-fase. Van mij moet ze dat niet en ik geef haar altijd de keuze om ook gewoon even te zwaaien. Wil ze dat niet, dan gaan we naar huis zonder afscheid. Yuuuuu

Mijn zoon begon vorige week toch eens te wenen toen ze hem vasthad. Ze wilde hem eerst niet teruggeven want ‘oma zal hem wel troosten (heeeeeeee, jaaaaaa lieve omaaaaaaaaaa zal jou wel trooooooossssteeeeennnnn)’. Hij stopt natuurlijk direct met wenen wanneer ik hem dan toch terugkrijg. ‘Nou, is hij al eenkennig aan het worden? Je verwent hem te veel’ 🙄 Zo kan ik nog wel even doorgaan! Zal inderdaad blij zijn als hij oud genoeg is om het zelf aan te geven. 😁 Mijn zoon zal ook NOOIT een knuffel of kus moeten geven als hij niet wil. Waarschijnlijk voelt ze zich dan afgewezen 🙄🤷‍♀️

Ooh please stoppp 😭🤮😂😂😂

Hey! Ik herken me volledig in jouw verhaal, ondertussen 29 weken zwanger en heb in die fase dezelfde uitputting en telkens opnieuw ziek worden doorstaan... Maar uiteindelijk toch edn volledige week rust genomen. Erna ben ik niet meer zo ziek en uitgeput geweest... Waar ik vroeger bleef doorgaan, moest ik even stoppen. Denk aan het feit dat het voor je kind is, zo blijf jij sterker staan 💖 Na die rust kan je vermoedelijk wel terug knallen als ervoor. Die achterstand haal je heus wel terug in. Denk aan jezelf en je baby, het kost je lichaam bakken energie om dit kleintje te laten groeien. Wees sterk! En kies voor jezelf 🙌

Merci Deborah, ik heb het besproken met mijn huisarts en ik blijf vanaf morgen een week thuis. Vandaag nog wat dingen afhandelen zodat ik daar niet meer aan hoef te denken. Ik hoop dat ik hetzelfde heb als jou en daarna weer meer mezelf kan zijn! Nu nog op mijn week vertellen... spannend

Top! Wees maar trots op jezelf dat je kiest voor jezelf! Ik ben blij dat ik je heb kunnen motiveren. Neem in die week nu echt even tijd voor jezelf (en je buik)<3 Geniet! Ontspan! En ik duim mee dat je erna terug kan knallen :D Of toch minstens terug meer energie hebt :)

Wat erg voor je. Ik heb van mijn familie na bijna 23weken zwanger te zijn, nog van niémand een proficiat ontvangen... Gelukkig is mijn schoonfamilie wel heel erg blij. Wij hebben dan ook besloten om geen tijd te maken voor mijn familie wanneer de baby er is en ze hem zouden willen ontmoeten (al acht ik die kans klein). Als er nu geen interesse is, dan hoeft het ook niet wanneer hij er is.

Opnieuw Schoonmoederperikelen 😃: zeg toch niet heel de tijd dat je ernaar uitkijkt dat ik weg ga of weg moet zodat mijn zoon ‘voor jou’ is en jij bij hem kan zijn 🙄

Dat ik nog steeds bloed na mijn miskraam van bijna 2 maand geleden. En nu het gevoel hb dat ik nimmer kan vertrouwen op mijn lichaam