Slecht in je vel voelen

Ik heb ook ooit van die dagen en voel mij dan ook schuldig t.o.v. mijn zoontje. Ik praat hier heel open over met mijn partner en hij probeert mij dan (in de mate van het mogelijke) ook extra te ondersteunen, de zorg van onze zoon even volledig over te nemen. Een aantal weken geleden was ik zo uitgeput (fysiek en mentaal) en ben ik wenend naar mijn ouders gereden. Zij hebben dan een twee nachten voor onze zoon gezorgd zodat ik wat kon recupereren. Dat heeft mij enorm geholpen. Hier voel ik mij ook wel wat schuldig over (t.o.v. mijn ouders). Zij moeten namelijk ook vaak werken de volgende dag. Eerlijk over gebabbeld met mijn mama en ze staat er echt op om te helpen. Sindsdien breng ik mijn zoontje regelmatig naar hen en dat zorgt voor rust. Ik ben een veel betere mama op deze manier. Hopelijk zit er in jouw netwerk ook iemand die wat kon helpen. Voel je zeker niet schuldig als je hulp vraagt.

De papa probeert hier ook wel zijn best te doen, maar hebben niet het gemakkelijkste babytje en hebben al een hele weg met haar afgelegd .. 1maand te vroeg geboren, 2weken op de neo-afdeling gelegen, 2dagen thuis terug 2weken in ziekenhuis met streptokokken was toen heel slecht met haar .. dan verborgen reflux er bij waar ze medicatie voor krijgt maar nu precies weer meer last van begint te krijgen .. kan allengeluk wel op mijn schoonmoeder rekenen maar ze woont ook niet bij de deur ..