Rouw tijdens de zwangerschap❤️‍🩹❤️‍🩹

Daar heb ik geen ervaring mee. Ik kan me wel voorstellen dat dit er enorm inhakt. Ik wens je veel sterkte ❤️‍🩹 .

Geen ervaring maar ik wens je wel heel veel sterkte met dit verlies. Je oma zal alvast heel trots op je zijn ✨

Dankjewel voor je lief berichtje 🥺❤️

Dankjewel voor de lieve woorden😪🥺❤️✨

Mijn oma is ook gestorven tijdens mijn zwangerschap. Ik troost me ook bij de gedachte dat ze niet meer afzag, maar het blijft natuurlijk een lastige periode waar we door moeten. Onze zoon is uiteindelijk 3 weken te vroeg geboren, op de verjaardag van mijn oma, dus ik denk dat ze ons sowieso van boven in de gaten houden💫. Alvast heel veel sterkte gewenst.

Eerst en vooral mijn oprechte deelneming ✨️ Ik ben zelf allebei mijn grootmoeders verloren tijdens mijn zwangerschap. De ene op 3 weken en de andere op 32 weken zwangerschap. De dag dat mijn oma gestorven is, is ook de dag dat ik voor het eerst merkte dat ik zwanger was. Ik heb haar dus niet kunnen vertellen dat ik, na een miskraam, opnieuw zwanger was en dat nu wel alles goed gaat. Mijn moeke is 7 weken geleden gestorven na een ziektebed van slechts 3 weken. Aan de ene kant ben ik blij dat zij wel weet dat ik zwanger ben maar aan de andere kant doet het ook heel veel pijn dat zij ons kindje nooit gaat zien terwijl ik weet dat ze zo trots zou zijn geweest. Ik heb nu van beide een foto op de kast in de keuken staan en zeg regelmatig eens tegen de foto's hoe het nu met mij en ons kleintje gaat en zo heb ik toch een beetje het gevoel dat ik ze nog in mijn zwangerschap betrek en dat ze er op een of andere manier bij zijn.

Onze baby is ook uitgerekend 4 dagen voor haar verjaardag vond dat zo dubbel. Zeker toen ze zo ziek werd, haar eerste tekenen kwamen op 4 december, onze baby is dus voor 4 december.. dat vind ik zo enorm ‘gek’.. ik had het haar graag nog willen zeggen maar ik wist dat het haar tegelijkertijd zoveel pijn zou gedaan hebben dat ze dit kindje niet meer zou gekend hebben. Ik heb het toch nog kunnen zeggen maar wel na haar overlijden omdat dat toch ergens nog ‘goed’ voelde 🥺.. het is inderdaad een heel nare periode, je zit tussen blijdschap en intens verdriet.. bijzonder dat je kindje geboren is op haar verjaardag kan geen toeval zijn. Dankje ✨

Dankjewel✨❤️. Ik had ook een miskraam eind januari en normaal was zij een van de eerste mensen waaraan ik zei dat ik zwanger was, ik had een vreemd gevoel bij de vorige zwangerschap en deed het niet. Geen flauw idee waarom eigenlijk maar ik voelde toen dat dit geen ‘virusje’ was zoals eerst gedacht. Zo ontzettend opgelucht wanneer het fout liep dat ik niets gezegd had.. nu heb ik dus enorm getwijfeld maar besloten het toch niet meer te zeggen 😢😢.. woensdag wordt ze gecremeerd en dan krijgt ze ook een plaatsje bij ons thuis ✨❤️ ik ga er ook een mooi plaatsje van maken, met een mooie foto en een kaarsje bij de urne. Ik wens je ook ontzettend veel sterkte bij het verlies van je oma en moeke. ✨❤️

Wat erg dat je dit in de zwangerschap moet meemaken, heel veel sterkte gewenst 🌻 Ik ben zelf 3 weken geleden mijn oma verloren en toen was ik 35 weken zwanger. Ik troost me ook aan het feit dat ze niet meer hoeft af te zien, maar ik heb het ook heel moeilijk gehad met het feit dat ze haar eerste achterkleinzoon niet meer zal ontmoeten. Probeer aan de mooie momenten terug te denken en laat je verdriet ook toe, praat eventueel tegen je kleintje dat mama verdrietig is als je aan het huile bent. Veel sterkte ✨️

Dankjewel 🤗✨ Het is echt een rollercoaster aan emoties, ik hoop ook echt binnenkort wat meer blij te zijn met dat kleintje in mijn buik.. heel veel sterkte ook met je verlies ✨🩷 hoelang duurde bij jou de ergste pijn?

Dat heeft zeker tijd nodig en is bij iedereen anders. Bij mijn oma wisten we al weken dat het eraan zat te komen, niet dat dit het verlies minder erg maakt . Een week ben ik er toch echt niet goed van geweest, maar zoals ik al zei de troost dat ze niet meer hoeft af te zien maakte het wel iets draaglijker. 💫❤️

Ik heb 2 grootouders en men vader verloren. Tussen week 12 en 28. Na mijn vaders dood heb ik een week in bed liggen huilen. Mijn vader is ziek geworden vlak voor ik wist ik zwanger was. Ik heb een hele zwangerschap nachtmerries gehad, alles en iedereen ging steeds weer opnieuw dood op elke manier. Zwanger zijn heeft me wel rechtgehouden. Ik bleef honger hebben, ik wist ik vooruit moest. Als ik terugkijk heb ik wel niet genoten van men zwangerschap, heb niets 'leuk' ondernomen dat in thema stond van de zwangerschap, ik heb zelf amper een foto van mezelf met mijn babybuik. Moet zeggen nu 3 jaar later en ik ben nu ongeveer weer even ver als toen het wel allemaal weer opflakkert. De dromen zijn terug maar niet zo dramatisch. Ik droom nu vaak meer over hun aanwezigheid, soms over hoe ze samen met men zoontje zijn, het zijn mooiere dromen en geen gruwelijke nachtmerries waar ik huilend van wakker word. De scherpe randen zijn eraf, net zoals bij het verdriet maar dat neemt niet weg ik nog elke dag er aan denk. Ik sta er mee op en ga er mee slapen. Ik was 23 en had geen grootouders of vader meer. Net als ik eindelijk een beetje geluk in mijn leven had , werd alles me afgenomen. Ik heb mezelf ook lang verweten dat ik nooit genoeg heb gedaan, ik nog meer kon doen, nog steeds eigelijk. Maar desondanks doe ik voort, sta ik recht en doe er alles aan om mijn kindjes het mooiste leven te geven. En ik vertel alles over de mensen die me dierbaar waren. Uiteindelijk, komt alles goed ❤️

Ik heb mijn moeder begraven toen ik 30 weken zwanger was. Inmiddels 6 maand geleden. Ze was mijn laatst levende ouder, mijn vader ben ik ook al verloren toen ik 17 jaar was. In mijn geval wordt het niet beter. Het rouwen begint ook fysiek aanwezig te worden als in angstaanvallen, depressieve buien, prikkelbaarheid. Alles voelt zo luid en het liefst wil ik dat iedereen zijn f-ing bek houd. Ik start zaterdag therapie.

Bij mij ligt mijn vader sinds zaterdag in een kunstmatige coma, hij heeft een zware longontsteking en een kunstmatige coma was zijn enige kans om hem erdoor te kunnen krijgen, alleen bleef hij verder achteruit gaan waardoor hij ondertussen afhankelijk is van nog meerdere machines...het is nu dag op dag afwachten of hij er al dan niet door zal komen...hier 29 weken zwanger, het zou een moment van vreugde moeten zijn, we zouden beginnen met de doopsuikers maken die we helemaal alleen uit hout zouden verzagen enzo maar nu kan ik alleen maar denken aan het feit of binnen 11 weken mijn vader er nog zal zijn en hoe...ik schommel constant tussen verdriet, angst, frustratie, schuldgevoel en moet me ondertussen nog recht houden voor dat kindje in mij die groeit en mijn zoontje van 3...niemand word helaas gespaard van verdriet, alvast nog veel sterkte gewenst ⭐️

Oh wat heftig... Mijn papa maakte exact hetzelfde mee 4 jaar geleden, helaas heeft hij het niet gehaald. Ik kan me niet voorstellen hoe pittig het is voor jou nu je in die periode zwanger bent. Ik wil je heel veel kracht wensen en hoop uit de grond van mijn hart dat jouw papa sterk genoeg is om dit te overwinnen. 🍀🤍

Mijn mama heeft enkele weken een plotse diagnose van kanker gekregen. Laatste stadium, uitzaaiingen, niets meer aan te doen. Al haar spieren zijn ook aangetast en ze gaat fysiek enorm achteruit. Vrijdag zijn de de palliatieve chemo gestart. Die plannen ze voor 3 "test"maanden. Exact de timing wanneer mijn 1e zoontje, haar eerste en enige kleinzoon zal geboren worden. We hebben een 1 op 1 sterke band want mama is alleen. Men hart is gebroken, ik ben zo bang, verdrietig, boos, onrustig en intussen ga ik ook in een mama fase met 28w op de teller. Maar bereid je je voor op mama worden en je mama afgeven tegelijk? Ik heb superveel pijn in men buik, fysieke pijntjes. Ik denk dat de emoties zeker een rol spelen maar onbewust want ik probeer wel rustig te zijn. Ik kan het niet meer horen als mensen zeggen: "kalm zijn voor je baby" ja tuurlijk zal ik alles voor men zoontje doen, sterk zijn, doe ik, maar ik ben maar een mens.... Ik lees jullie verhalen, ik wens jullie allemaal heel veel sterkte. Heel veel moed, warmte, energie. Ik geloof in de seintjes, de toevalligheden, koester jullie momentjes,... er zijn geen troostende woorden die al.ons verdriet wegnemen, het is zo hard...❤️‍🩹 Veel moed allemaal, vanuit het diepste van men hart 🙏💛

Hoi Zoë, ik heb hier geen juiste woorden voor maar wil je heel veel kracht wensen de komende periode. Een heel dikke knuffel 🤍🍀 Ik hoop dat je mama je zoontje nog mag weten geboren worden 🥺🤍

🫶💛 voor jou ook, want we dragen allemaal een persoonlijk verdrietig verhaal, delen geeft steun voel ik, dus dank je! Veel liefs xx

Dat is waar, het leven kan soms ongelooflijk hard zijn en verhalen delen kan veel steun bieden. Dank je wel ❤️ veel liefs

Heel veel moed in deze zware periode 🕯️❤️