Psycholoog of niet

7 weken geleden zijn mijn zoontjes doodgeboren op bijna 25 weken. Ik speel iedere avond opnieuw die verschrikkelijke dag af in mijn hoofd van het nieuws tijdens de echo en de bevalling dag nadien. Overdag ben ik heel moe en ‘s avonds in bed lig ik nog uren te draaien. Uiteraard is het heel normaal dat ik alles zo intens beleef en de pijn iedere dag dieper lijkt te snijden door besef. Op aanraden van de gynaecoloog tijdens mijn bezoek verwijst ze mij graag door naar een psycholoog. Zelf ben ik minder voorstander, want ik kan ook praten met mijn omgeving, maar ik twijfel toch om hulp in te schakelen. Hebben mama’s hier ervaring mee en heeft dit jou al dan niet een beetje geholpen? Of wat was jullie ervaring? 🩵🩵✨🦋 🩵🩵🦋✨