Na 8 weken nog steeds emotioneel...

Aller eerst, ga naar de dokter en zeg dat je nog niet in staat bent om te werken... Dit doen veel mama's en is een normale vraag (ik ken er die dat een half jaar aan een stuk doen) Zelf voelde ik me pas effectief beter na 5 maanden.... De idioot die bedacht heeft dat 3 maanden genoeg is voor herstel is sws een vent zonder vrouw of kinderen -__- Als 2de, als je echt denkt aan postpartum depressie, ga naar een psycholoog Ik zit zelf al jaren bij een psycholoog, en na de bevallig zat ik ook heel dichtbij, dankzij hem en dat hij meer tijd voor me heeft gemaakt zijn we hier wat van weg kunnen gaan De ene dag gaat het goed, de andere slecht Ik had voornamelijk last dat ik geen "normale" bevalling kon doen en achteraf niet instaat was bv te geven

Bedankt voor je woorden... doet me echt deugd om te lezen. Soms heb ik het gevoel dat ik overdrijf... maar ben net aan de schoolpoort kei hard beginnen wenen bij een mama. Gewoon omdat ze vroeg hoe gaat het. Pfff ben zo op, maar heb mijn man gestuurd en die wil ook dat ik vandaag nog naar de dokter ga.

Hatelijk ik ken dat! De kleinste vraag krijgt de grootste tranen Veel liefde gewenst ❤️

Iemand dat ik ken had een postnatale depressie. Ze is hiervoor opgenomen geweest. Het eerste wat ze doen is medicatie opstarten en zorgen dat de mama voldoende slaap krijgt. Die medicatie (antidepressiva, kan de huisarts ook al voorschrijven) en rust alleen al maakt een wereld van verschil. Als je geen borstvoeding geeft is je dochtertje af en toe bij iemand anders laten slapen misschien wel een uitkomst?Uiteraard is psychologische begeleiding ook belangrijk. Maar daar zit je dikwijls met wachtlijsten enz voor je de juist hulp krijgt, de rest kan sneller. Veel goede moed! Je bent super goed bezig, je trekt op tijd aan de alarmbel. Het komt goed, echt waar!

Hey, zelf ben ik ook nog thuis en had vroeger altijd last van depressieve episodes. Ik heb ook lang gehuild en down geweest na mijn bevalling. Ik kan niet goed om met die hormonale schommelingen. Ik merkte dat direct als ik was bevallen en bv probeerde. Ik ben daar direct mee gestopt dan en mijn medicijnen op punt gezet. Het feit dat je erkent dat je je niet goed voelt... wel... dikke pluim hoor! Ik zou je aanraden om in gesprek te gaan met je huisarts. Ik herken jouw emoties heel fel, je bent echt niet alleen!

Heel herkenbaar! Hier ongeveer hetzelfde verhaal...Moet binnen een week beginnen werken, maar elke dag tranen. Vermoeid, rugpijn, constant verkouden,kan van niets genieten. Ik twijfel ook om naar de huisarts te gaan, maar ik wil me niet aanstellen en mijn werkgever niet in de problemen brengen. Dus denk ik, laten we maar proberen...Uiteraard moet je aan je eigen gezondheid denken, maar ik ervaar zelf hoe moeilijk dit is, terwijl vroeger ingrijpen uiteraard beter is dan wachten tot je instort. Veel beterschap en goede moed! We komen er wel door ♡

Bespreek dit a.u.b. met je huisarts! Ik had een heel slechte zwangerschap, mislukt bevalplan, opname op neonatologie. Ik ben bevallen in augustus 22 en ben pas februari 23 weer aan de slag gegaan. Ik ging met een psycholoog gaan praten, want ik was echt leeg en verloren. En eerlijk? We zijn nu september 24 en ik ben nog altijd niet mezelf. Trek zeker aan de alarmbel, want je jij verdient om gehoord te worden! Met de nodige hulp kan je beetje per beetje weer vooruit. Ik vind het trouwens al heel mooi dat je dit toegeeft is het begin. Veel liefs! ❤️