Hey hey,
Ons zoontje huilde de eerste maanden veel, eerst vooral door krampen maar nadien werd het 1 groot vraagteken.
Hij was ook heel snel ´super´ alert en volgens de vroedvrouw en artsen wilde hij al meer kunnen dan hij eigenlijk kon...waardoor hij vaak gefrustreerd was.
Elke keer zeiden ze mij als hij kan grijpen gaat het beter, als hij kan rollen zal het beter gaan, als hij kan zitten zal het beter gaan,...
Ondertussen zijn we al enkele ´mijlpalen´ gepasseerd en het blijft echt een gefrustreerde baby.
Ook ben ik in het verleden al naar de osteopaat geweest en ga regelmatig langs de kinderarts
...maar op zich komt daar niks verontrustend uit.
Vaak zeggen ze dit ´hoort´ erbij.
Maar ondertussen hebben al enkele vriendinnen beaamt dat het bij hen veel minder was, alsook op de creche zeggen ze dat hij geen ´happy´ baby is.
Zijn er nog ouders met een heel vaak ´niet happy´ baby of een gefrustreerde baby? Gaat dit echt voorbij? Of moet ik mij echt zorgen maken?
Hij is echt veeel vaker niet happy dan happy... al kan hij op zijn blije momenten ook echt extreem blij zijn.
Ik vind dit zo verschrikkelijk. Op de eerste plaats voor hem. Ik ben heel bang dat we toch iets over het hoofd zien en hij zo is doordat hij ergens ongemak van heeft.
Op de tweede plaats voor mij... ik weet soms echt niet meer wat ik moet doen. En ik kijk zo uit naar een blije baby.
Ik voel mij al 7 maand een beetje opgejaagd doordat ik vaak ´brandjes´ probeer te blussen of probeer te voorkomen.
Ik weet niet heel goed wat ik exact wil bereiken met deze post🙈 erkenning ofzo...
Groetjes