Leeftijdsverschil

Ik heb alleen ervaring met zelf de jongste te zijn met een groot leeftijdsverschil. Ik heb een oudere zus en broer en vond het geweldig. Mijn zus was een beetje een tweede mama voor me. We deden heel veel samen: boodschappen voor onze ouders, samen naar de cinema, samen gaan shoppen. Ik heb daar echt van genoten en heb toch een traantje weggepinkt toen zij het huis verliet.

Sinds een maandje hebben we een derde kindje. Onze oudste dochter wordt binnenkort 9 jaar. En ze is dolgelukkig met de baby, zo lief en zorgzaam, het is echt vertederend om te zien. Ze zegt ook steeds ‘Felix is voor altijd mijn broertje’. De jongste dochter is ruim 6 jaar. Die moest even wennen, opeens niet meer de jongste, maar is ook helemaal bijgedraaid. Dus hier een positieve ervaring!

Ben momenteel zwanger van mijn 4de tegen de tijd dat ik beval zal mijn oudste 19 zijn de andere 2 15 en 11 .

Ik heb ook een zus die 7 jaar jonger is, maar zijn nooit samen opgegroeid dus is moeilijk te vergelijken. Nu zijn we echt elkaars beste vriendinnen, maar is natuurlijk nog altijd geen 10 jaar er tussen denk ik dan. Waarschijnlijk maak ik me meer zorgen dan nodig is, geen idee waar het opeens vandaan komt.

En de oudste ook geen problemen met de aandacht te delen? Want ik merk bv. wel dat als er een kindje uit de familie komt slapen dat ze wel echt wat meer aandacht zoekt bij ons zal ik maar zeggen.

Ik ben momenteel zwanger van nummer 3. de oudste is 8j, de 2e is 5j.. Er zal dus ook wel wat leeftijdsverschil zijn, maar ik kijk er wel enorm naar uit. Denk dat ik er nog meer van zal kunnen genieten, en k vind het heeeeeeel leuk dat ik nu men beide kinderen er nog meer zal kunnen bij betrekken.

Ben momenteel zwanger van ons 4 de kindje als hij geboren wordt is mijn oudste 17 en dan nog eentje van 14 en 12 dus ja er zit wel wat tijd tussen en we verwachten geen problemen

ik en mijn broer schelen 12 jaar. In het begin was het wel wat moeilijk omdat mijn moeder het wat "verkeerd" heeft aangepakt. Moet wel zeggen dat dit echt is beginnen verbeteren sinds hij tiener is geworden en nu bellen we bijna op dagelijkse basis :)

Nee gelukkig niet, ze is heel geduldig en begripvol. Ik leg ook steeds uit dat ik nu veel tijd bezig ben met de baby, maar dat ik op een gegeven moment weer meer tijd heb voor hen. Probeer ze tussendoor ook even bewust aandacht en knuffelmomentjes te geven. Wij hebben nog voor de zwangerschap met de kids gesproken over misschien een broertje of zusje erbij, ze ook snel verteld zodra ik zwanger was, betrokken bij de zwangerschap en nu bij het babietje zelf. Zo hadden ze alle tijd om te wennen aan het idee, ze groeien er echt in mee. Op een gegeven moment als ik thuis kwam van mijn werk, werd eerst de baby in de buik gegroet, en daarna kreeg ik zelf pas een knuffel😆

Mag ik vragen wat je bedoeld met dat ze het verkeerd aangepakt heeft?