Zwanger na verlies - voorbereidingen

Hallo, Eerst en vooral veel sterkte. Wij zijn ons 1ste dochtertje verloren op 41 weken.. Heel onverwachts werden we terug zwanger na 3 maanden. We hadden ook zoveel schrik om alles klaar te zetten. Op 32 weken werd ik opgenomen omdat ik al weeën kreeg. Dit hebben ze gestopt en toen heb ik nog 3 weken in het ziekenhuis gebleven. Uiteindelijk is ons 2 de dochtertje geboren op 35 weken. Mijn man heeft toen alles klaargezet voor onze thuiskomst. Ik vond dit ook heel beangstigend.. zelfs mijn man ook.. De angst blijft er in zitten.. En een goede manier om hiermee om te gaan,is er niet,vrees ik.. Bespreek met elkaar hoe jullie er bij voelen. Dat helpt al veel. Heel veel succes! Ik duim voor jullie ❤️

Hoi, dank je wel om jouw ervaring te delen. We verlangen echt zo hard tot de baby gezond en wel in onze armen ligt.. Deze week nog eens goed gepraat met de papa en we hebben de beslissing genomen om ook pas te wachten tot ik effectief bevallen ben. Dit geeft me zelf ook meer rust de komende weken. Dank je wel voor jouw lieve reactie ❤️

Hier hetzelfde… Momenteel 30w gepasseerd en wij verloren onze dochter tijdens de bevalling op 39+4. Ik wil wel graag alles klaarmaken, maar dat betekent ook dat ik dingen moet “opruimen” van ons stilgeboren dochter en daar struggle ik heel hard mee. Dingen een andere plaats geven. Het park is momenteel een herdenkingsplekje met spulletjes van haar, maar binnenkort gaat er dus hopelijk voor echt een baby in liggen deze keer en da’s zo hartverscheurend… Want vorige keer stond echt alles al klaar en kwam je thuis in een babyproof huis, zonder baby. Hoe zijn jullie er uiteindelijk mee om gegaan? Want ik vermoed dat je ondertss al bevallen bent?

Hoi, vooreerst proficiat met de nieuwe zwangerschap. Het spijt me dat jullie jullie oudste dochter ook hebben moeten afgeven, zo verschrikkelijk. Inderdaad al bevallen op 2 juni. Ikzelf voelde me er echt niet goed bij om op voorhand alles al klaar te zetten en heb dit uiteindelijk ook niet gedaan. Wat ik de laatste weken wel gedaan heb is het park en de buggy schoon gemaakt en dan teruggeplaatst op een plek waar ik er niet dagdagelijks mee geconfronteerd werd (in de garage of op zolder). Het park was nog losgeschroefd dus konden we nog makkelijk opbergen. Toen ik op materniteit lag met een gezonde baby in de armen heeft mijn man het park op zijn plaats gezet zodat deze wel klaar stond bij thuiskomst. Ik merkte wel dat de laatste weken (vanaf week 36 was dit bij mij) ik stilletjesaan wel de nood voelde om enkele kleertjes te wassen en te strijken. Dat waren voor mij kleine belangrijke stapjes waardoor ik voelde dat ik me mentaal wel begon voor te bereiden op de komst van de baby. Toen ik eenmaal thuiskwam waren er inderdaad nog dingen die niet klaarstonden of die ik moest zoeken maar dit vond ik helemaal oké. Ik had het liever zo dan opnieuw te moeten thuiskomen in een huis vol babyspullen zonder baby. De belangrijkste spulletjes van Nora (die we hebben moeten afgeven) die ik echt associeer met haar bewaar ik in een aparte doos en worden niet gebruikt voor haar kleine zus. Andere spullen doen me net deugd om te weten dat kleine zus er ook iets kan aan hebben. Dat is uiteraard heel persoonlijk en ik begrijp dat dit een zeer moeilijke stap is. Ik wil jou/jullie heel veel moed en kracht wensen. Zwanger na verlies, het wordt zo onderschat vind ik. Ik hoop voor jullie dat jullie binnenkort jullie tweede kindje gezond en wel in de armen mogen sluiten.