Beval verhalen

Ik heb een zware bevalling gehad , ik werd ingeleid en heb van 8u tot 13u zonder epidurale gedaan, bij de bevalling zelf heb ik voedvrouwen op mij geweten om men kindje eruit te krijgen ze hebben ook stevig 3 knips gegeven , mijn herstel is lastiger gegaan de eerste avond ben ik verplicht naar de toilet moeten gaan om te plassen en ik ben dan flauwgevallen. Hopelijk gaat de pijn snel weg en herstelt het heel goed

Ik ben gisteren namiddag bevallen van onze 3e dochter Sil. Grote zussen Flo en Tes hebben ze al trots geknuffeld! Ik ben ingeleid op 38w+1 owv zwangerschapsdiabetes met insulinegebruik. Ze woog 4kg010 en is 52cm. Een hele brok dus! De nodige weeën opwekkers maakte het ontzettend heftig en emotioneel. Dan heb ik epidurale gevraagd, hiervoor waren de weeënopwekkers even gestopt en kwam ik weer op krachten voor de bevalling. Als was het de 3e bevalling wist ik even niet meer hoe te persen en was het weer even zoeken maar de arbeid ging best snel! Van de 3 bevallingen, alle 3 ingeleid rond 38w was ik deze keer het meest alert en bij mezelf gebleven! Succes toekomstige mama's

Ik ben vorige week donderdag bevallen van een flinke dochter. Om 21 u een tabletje gestoken voor de baarmoeder mond te rijpen , om 24 u begonnen de weeën. Om 5 u kon ik t niet meer aan en had ik 5 cm en epidurale gevraagd, deze hebben ze 3 x moeten prikken en dan werkte ze nog niet. Uit eindelijk om 9 u 10 cm en beginnen persen en om 10u20 geboren , 4155kg en 53 cm , had een klein scheurtje met 2 draadjes. Ik stond 1 uur later al onder de douche en voelde me zo goed dat ik zelf wel na huis kon gaan. Ik had geen last van de scheur en kon al direct uit de voeten. De gynaecoloog verschoot als ze me zag hoe goed het wel niet ging.

Ik ben zondagnacht bevallen. Het ging heel snel, van 9’ tussen de weeën naar amper iets tijd tussen. Ik ben binnen gebracht om 1u30 door de ambulance, in de auto zitten ging jammer genoeg niet meer. En om 2u is ze geboren. Het was pijnlijk omdat de weeën zo vreselijk snel gingen maar het is ook mooi dat op 4u tijd onze dochter Loah is geboren. Voor epidurale was geen tijd meer, een mini scheurtje met 1 hechting. Eens bekomen liep ik enkele uren daarna weer gewoon rond. Ze is 50,5 cm en weegt 2kg940 Wel een mooi verhaal voor achteraf zeker?!

Mijn water brak spontaan rond 19u op vrijdagavond...ik moest direct naar het ziekenhuis en had 2cm ontsluiting. De weeën begonnen nagenoeg onmiddellijk heel intens en om de 2 minuten...na 7u lang om de 2min afzien (niets hielp, warm bad, bal,...) niet meer ontsluiting, heb ik epidurale gevraagd. Voordien vast van overtuigd het zonder te doen en te kunnen. 15u later heb ik 6cm ontsluiting, pilletje gekregen voor verstrijken baarmoederhals en ondertussen ook oxytocine ... Deed nog geen oog dicht vannacht en heb nog een hele weg voor de boeg...to be continued

Ach, heftig… ik duim dat je baby’tje snel in je armen ligt lieve mama. Houd ons op de hoogte 💓 hopelijk toch nog een paar uur slaap 💓

Heftig seg ! Hoe is het nu ?

Het heeft uiteindelijk 22u geduurd. Ik kreeg nog weeenopwekkers en een 2e epidurale omdat de eerste los was gekomen 🤦🏼‍♀️. Maar het persen ging redelijk vlot. Na 24min was onze zoon er. Hij doet het super en nu tijd om te herstellen en te genieten 😍

Weeën begonnen eigenlijk, achteraf gezien, al vrijdag op zaterdagnacht. Ik dacht toen dat het oefenweeën waren maar achteraf gezien denk ik dat dat het begin was. Zaterdag nog cursus EHBO voor baby's gaan doen en geklust in huis maar met af en toe dus een lichte kramp. Nacht van zaterdag op zondag begon rond 2 uur het langzaam wat pijnlijker en regelmatiger te worden. Tegen 5 uur in de ochtend meerdermaals diarree, steeds pijnlijkere weeën die ik al lichtjes moest wegpuffen en beginnen timen. Was toen om de 10' en duurde minuutje. Eigenlijk hele nacht nog goed geslapen tussen de weeën door. Tegen ochtend begon ik meer in eigen bubbel te gaan. Moest me steeds meer concentreren om weeën op te vangen en kwamen korter op elkaar, soms 5 minuten tussen, soms korter. Nog badje genomen en proberen afleiden want zowel ik als mijn man waren rustig en ik vond het fijn in mijn bubbel en zag op tegen rit naar ZH. Rond 12 uur in middag toch maar richting ZH en eens daar bleek ik al 7 cm te hebben waarover de vroedvrouwen vrij verbaast waren. Bevalbad gevuld en erin gehopt. Vroedvrouw die aan ons werd toegewezen was gespecialiseerd in badbevallingen dus was blij dat zij toevallig toen shift had. Kon de weeën in bad nog goed opvangen maar begon wel meer en meer vreemde druk te voelen. Bleek te komen omdat ze plots sterrenkijker lag en het achterhoofdje dan op o.a. darmen drukt. Dit was heeeeel vervelend gevoel en maakte de weeën echt heel lastig op te vangen en laat ontsluiting trager gaan. Rond 16 uur liet vroedvrouw mij naar wc gaan, een moedigde me aan te dansen. Hangend aan men man wat "gedanst", diepe oergeluiden gemaaktgemaakt en wat geroepen (😅), water brak op mijn man zijn schoenen en eens terug in bad tijd om te persen. Na 45' min was ze er. Van persen eigenlijk amper iets gevoeld, blij dat die vreselijke druk tijdens weeën eindelijk weg viel! Assistent gynaecoloog nam baby aan en meteen boven water en liet haar terug vallen en navelstreng werd wat snel doorgeknipt. Was beetje paniek bij hen omdat ze nogal blauw grijs was. Gelukkig bleef vroedvrouw zeer kalm. Ze vertelde ons achteraf dat rest van team geef fan is van waterbevallingen en ze daarom wat overhaast te werk gingen. Bij een volgend kindje wil ik dus zeker zijn dat ik ergens terecht kom waar ze wel echt achter badbevallingen staan. Als onze geweldige vroedvrouw er niet was geweest had het een heel andere ervaring kunnen worden. Dankzij haar en mijn man kijk ik echter goed terug op de ervaring en onder indruk van oerkracht die hormonen teweeg brengen (was stoned als een garnaal van oxytocine 😆)

Dag moeders, Ik ben nog maar 17 maar ben al moeder van een dochtertje:Luna✨. Ze is nog maar 2weken en een half. Ik wil graag jullie men verhaal vertellen omdat ik het echt kwijt wil. 26 oktober ben ik erachter gekomen dat ik 6maand zwanger was bij de huisarts samen met men pleegmama zij was ongelofelijk teleurgesteld in me omdat we zoveel gesprekken hebben gehad over anticonceptiemiddelen en dat ze absoluut nog geen grootmoeder wou worden . Eerst ging het kindje naar een pleeggezin omdat wij al een gezin zijn van 7 ging het gewoon echt niet maar een maand voor dat ik ging bevallen hebben we heel veel gesprekken gehad en hebben we toch besloten om het te houden want had het zelf heel moeilijk om het gedacht te hebben om haar afgegeven aan een ander gezin. En nu zou je denken is de vader in beeld? De vader is zeker in beeld en zorgt er ook goed voor spijtig genoeg zijn we niet meer samen maar mijn lichtpuntje is men kindje en wil er alles voor geven om haar een goede en mooie maar vooral een gezonde toekomst te geven. Zo dit is men verhaal in het klein. Als jullie nog tips hebben voor het opvoeden omdat ik nog zo jong ben is het zeker welkom!

Hey Kimberley, Ik wil even zeggen dat je echt trots op jezelf mag zijn! Ik weet zeker dat je haar een mooie toekomst zal kunnen bieden!

Dankje dat je zo in me geloofd

Wauw, heel moedig van je. Op mijn 17 zou ik het niet gekund hebben. Zoals alle mama's, hoop ik dat je goed omringd bent en dat je hulp krijgt waar nodig. Je kunt dit! Goed bezig. ❤️

Bevallen op 39w en 3dagen. Avond voordien veel harde buiken die geen pijn deden en ons meisje dat enorm veel beweegde in mijn buik, veel meer als anders. Ik zei nog tegen mijn man ' ik denk dat ze haar koffers aant pakken is in mijn buik '😂 Rustig gaan slapen tegen 23u. Om 00u30 wakker geworden en naar de wc gegaan. Plots was mijn inlegbandje enorm nat en voelde ik het lichtjes stromen. Omwille van de gbs bacterie die ze gevonden hadden via wisser, moest ik meteen naar het zh. Daaraan gekomen had ik nog niet echt weeën enkel lichte onderbuikpijn. De bevalling moest snel gebeuren om haar niet teveel bloot te stellen aan de bacterie. Ondertussen elk uur een pilletje gekregen om weeën op te wekken. En om de 4u antibiotica via infuus. De weeën kwamen heviger maar niet snel genoeg. Via infuus medicatie gekregen om contracties sneller te laten komen. Erna in een echte weeënstorm terecht. gekomen. Epidurale gehad. Erna persweeën gehad maar had nog niet volledige ontsluiting. Dus moest er echt tegen vechten. Uiteindelijk mocht ik persen maar mijn bekken waren blijkbaar aan de kleinere kant waardoor het lang duurde. 1,5u moeten persen en geknipt moeten worden. Uiteindelijk na een bevalling van 16u had ik onze meisje in mijn armen 😊

Hey meid, Mijn mama is ook bevallen op haar 17e van mij. Mijn grootouders waren ook heel teleurgesteld toen in haar. 1 keer dat ik geboren was was alles direct vergeten en was ik hun grootste trots. Nu zijn we 32 jaar verder en mijn mama en ik zijn de beste vriendinnen, we gaan zelfs samen uit enzo. Ik weet niet of dat anders zou geweest zijn moest ze later zwanger zou geweest zijn. Je gaat dat super doen!

Ik ben vorihe week bevallen van ons tweede zoontje. Net als de eerste was dit een droombevalling, alleen deze keer nog sneller. Bij de eerste brak mijn water en 5uur later lag hij in mijn armen. Zonder epidurale en ik liep al meteen terug rond. Bij de tweede brak mijn water om 18u30 en lag hij op mij om 20u30. Ook hier geen epidurela en kon ik meteen rondlopen. Enkel positieve ervaringen hier!

Mijn bevalling, mijn keizersnede, mijn verhaal… Bevalling. Iets wat je hoopt die een ooh zo’n mooie ervaring zal zijn, maar ook een keerzijde van de medaille kent. Aan 40 weken de bevalling beginnen met een inleiding, want ja ons mevrouwtje had precies niet zoveel zin 🙈, maar het lichaam en het mentaal welzijn was toen al helemaal op. Met volle goesting hieraan beginnen, want wij gingen ons wonder binnen 24u zien🤩. Een intense arbeid beleefd door de inleiding, maar te horen krijgen dat je aan 6à7 cm opening zit, er bijna bent en die verlossende epidurale eraan kwam. WAT EEN GELUKSGEVOEL. TOEN KON IK DE HELE WERELD AAN!! Toen… maar plots. Ons wondertje haar hartslag was alarmerend en zonder het tijdig te beseffen werd spoedkeizersnede uitgesproken. De keerzijde van mijn geluksmedaille…. Iets waar ik een enorme angst voor had en 0% op voorbereid was, want ik was toch al 6à7 cm ver gekomen en had toch al voldoende pijn meegemaakt? De operatietafel.. overgeven, lage bloeddrukval, niet meer volledig bij bewustzijn, extra zuurstof, het was er allemaal. En daar was ons wondertje dan, maar zonder het volledig te beseffen helaas niet in men armen en geen gehuil... Ze had onmiddellijke zorg nodig en werd meegenomen, al enkele dagen oude kaka in de placenta en heel veel stress meegemaakt. En daar lig je dan in het onwetend, open op de operatietafel en wachtend op een extra dokter, want ook ik had afgezien en mijn lichaam had complicaties…. 3U. 3U heb ik er gelegen bewust/niet bewust, met de vraag komt alles goed met ons 2? Jaa, alles komt altijd goed, maar god wat een traject dit zal worden voor ons beide…. Om 15:38h werd jij geboren kleine meid en om 18h had ik eindelijk het geluk en de eer om jou te mogen ontmoeten. Welkom in deze wereld mijn nu al grootste trots! Wij met ons drie tegen de hele wereld, daar gaat het uiteindelijk om en oh god wat zijn we trotse ouders! Mijn bevalling, mijn keizersnede, mijn verhaal…

Wat heftig seg! Maar een dikke proficiat met de geboorte van je dochter. Hopelijk hebben jullie een spoedig herstel en kan het genieten beginnen

Hartelijk bedankt voor de reactie! Met mijn dochtertje gaat alles heel goed, met mij verloopt het genezingsproces na 6 weken nog altijd heel moeizaam…. Maar tijd geven zeker 😓 Als 24-jarige is dit toch soms heel confronterend.

Hierbij mijn verhaal; ‘s morgens moest ik normaal gewoon op controle bij m’n gynaecoloog (tevens normaal laatste werkdag). Vlak voor vertrek naar het ziekenhuis brak m’n water. De gynaecoloog heeft dus geen controleonderzoek kunnen uitvoeren, ze heeft enkel bevestigd dat het effectief vruchtwater was, echter is deze afspraak wel gewoon gefactureerd… (Dat ter zijde…) Ik werd naar een verloskamer doorverwezen. Ik vroeg expliciet naar eentje met bad. Het had op dat moment nuttig geweest mocht er een verpleegkundige hebben aangegeven hoe lang het ongeveer duurt vooraleer zo’n bad gevuld is… want tegen dat m’n weeën frequenter kwamen leek het water voor mij echt eindeloos traag te lopen! Er liepen verschillende verpleegkundigen binnen en buiten echter was er niemand die tips gaf qua houdingen die zouden kunnen aangenomen worden om de weeën weg te puffen. Hetgeen dat wel gecommuniceerd werd, was dat de mevrouw in de kamer naast mij epidurale wou, de vraag kwam of ik dit ook wenste. Mijn reactie daarop was dat ik het liefst zonder epidurale wou bevallen, maar dat ik vreesde ‘t niet tot het einde te kunnen volhouden. Hierop werd geantwoord dat de anesthesist momenteel naar beneden onderweg was, dus dat het nu vlot kon worden toegediend, maar als ik zou wachten dat het kon zijn dat de anesthesist in een operatie zat en dat het te laat kon zijn… Ik besliste dus om op dat moment al epidurale te laten plaatsen, ik had toen 6cm ontsluiting. Echter voelt het tot op heden niet als mijn eigen beslissing. Hoe langer en hoe meer ik er over nadenk, vind ik dat ik gemanipuleerd ben geweest op dat moment… “Hoe het voor hun het gemakkelijkste uit kwam. Patiënt dat niet te veel aandacht mee nodig had en braaf in bed bleef liggen was duidelijk het gemakkelijkste voor hun… Aan alle vroedvrouwen: probeer aub niet de mensen te manipuleren! Een zwangere vrouw heeft al genoeg emoties te verwerken met al die hormonen! Een hart voor de zorg lijkt me hier op z’n plaats. Ik werd permanent aan de monitor gehangen. Mijn weeën kwamen vlot. Echter werd er een middel toegediend om de weeën volgens hun termen ‘constanter’ te laten verlopen. Een assistente nam nogmaals hoogte van mijn ontsluiting en melde op dat moment dat het hoofdje een beetje scheef zat. Er werd weer geen uitleg gegeven over eventuele houdingen die dit zouden kunnen oplossen. Vervolgens kwam ze een schedelelektrode plaatsen zodat de baby nauwer kon worden opgevolgd. Onder hun verwoording een soort plakkertje…Ze had echter verschillende pogingen nodig voor de stan juist was aangebracht… Het had aangenaam geweest mocht na de eerste poging de gynaecoloog van dienst die namiddag er worden bijgehaald ipv. de meerdere pogingen van de assistent. Het had ook aangenaam geweest mocht er juistere informatie worden gedeeld over die schedelelektrode (dit wordt in de huid van de baby gedraaid!). Naar mijn mening is daardoor het bevallingsproces stil gevallen. Logisch toch… De baby wil niet naar de pijn toe! De gynaecoloog van dienst die namiddag, ontmoete ik uiteindelijk enkel op het einde van haar shift… Mijn ontsluiting zat op dat moment al enige tijd op 8cm en de hartslag van de baby ging de hoogte in… De gynaecoloog van de namiddag gaf me dus nog 2 uur om tot volledige ontsluiting te geraken, anders zou het keizersnede worden… Ze had dit zogezegd overlegd met haar collega van de nacht… Op dat moment werd er iets toegediend om de weeën te onderdrukken. En zeiden ze dat ik moest ontspannen… Vreemd toch aangezien er eerder iets was toegediend om de weeën op te wekken… Ontspannen als ze net zijn komen zeggen dat het mogelijks keizersnede wordt…dat lukte uiteraard niet!! Ik zette de radio op in toch een poging om te ontspannen en nam een houding aan op handen en knieën zodat de baby meer ruimte had. Amper 5 liedjes later kwam de gynaecoloog van de nacht binnen met de melding dat het onmiddellijk keizersnede werd. Waar waren plots de beloofde 2 uur? Er waren amper 20minuten verstreken!! Ik was dan ook in alle staten en heb zelf niet afgetekend voor de operatie! Ik wou een second opinion. De enige die zich daarvoor kandidaat stelde was de onbekwame assistente van eerder die namiddag. Maar het moment dat ik de operatiezaal werd binnen gereden hoor ik haar zeggen; “ook al heeft ze intussen 9cm, ik zal 8cm doorgeven”. EXCUSEER?? Het frustreerde me al dat het aantal cm ontsluiting telkens door iemand anders werd gemeten en dan deze opmerking… Ik was dan ook in alle staten het moment dat de keizersnede effectief werd uitgevoerd. De geboorte van mijn dochter waar ik 9maanden naar had uitgekeken, maakte ik in een waas mee. Tijdens de operatie zei ik dat ik nog vrij veel voelde maar daar werd niet op gereageerd… vooraleer de hechtingen in mijn buik allemaal waren aangebracht, kon ik mijn voeten en zelfs mijn middel al bewegen… Desondanks werd ik nog naar een ontwaakkamer gebracht, daar heb ik enige tijd moeten wachten…maar anesthesist voor goedkeuring is niet meer gepasseerd. Weer het gevoel dat mijn toestand niet belangrijk genoeg was die dag… voor hun dagelijkse kost, voor mij waarschijnlijk slechts 1x in m’n leven… Conclusie: Gemanipuleerd, niet goed geïnformeerd en geen vlotte communicatie waardoor ik het medische in vraag stel! Resultaat: een keizersnede die ik elke dag moet verzorgen desondanks ik hiervoor niet heb afgetekend! Probeer dan maar eens te geniet van je kleintje…