4 jarige wilt bij ons in bed slapen

Wij slapen toch ook beter als we naast onze partner liggen? Waarom zou dat voor een kindje dan niet zo zijn? Onze dochter slaapt bij ons in bed en mag hier zolang blijven liggen als ze wil, eventueel binnenkort een eigen bedje naast dat van ons maar het principe blijft hetzelfde. Dat is gewoon de maatschappij die 'beslist' dat een kind alleen op de kamer moet slapen, niet de natuur ...

Bij ons is de afspraak: gaan slapen in eigen bedje, maar steeds welkom bij ons als je er nood aan hebt. Dat is bij ons begonnen met onze dochter (1ste kindje). Als sinds ze geboren was sliep ze bij ons op de kamer, in mijn armen. Wanneer ze 6 maanden werd ging het slapen moeilijker. Ze werd heel vaak wakker, bv. wanneer ik of m'n man naar de wc moest, wanneer iemand zich omdraaide in bed, etc. Dan gingen we over naar een ledikantje, zodat zij gerust lag. Dat hielp niet. Wanneer ze 1 jaar werd gaven we haar haar eigen slaapkamer cadeau met een grondbedje. Dat leek even te werken, maar al gauw werd ze verschillende keren wakker 's nachts. Een slaapcoach om hulp gevraagd, maar dat hielp niet. Ze had gewoon ook erg veel last van tandjes doorkrijgen en had die nabijheid echt nodig. Wanneer haar broertje geboren werd begon ze zelf het initiatief te nemen: in haar eigen bedje gaan slapen op haar kamer, maar de deur bleef open en ze mocht altijd naar onze kamer komen en bij ons liggen. Er dat leek voor haar te werken. Na verloop van tijd zijn we zelf ook naar een grondbed overgestapt (één van de beste beslissingen die we genomen hebben, vinden we zelf). Onze zoon nam de gewoonte ook over. Intussen zijn we een gezin van 5 (2 ouders, 3 kinderen) en ons vierde kindje is onderweg. De oudsten slapen samen op hun kamer in heb eigen bedjes en mogen bij ons komen liggen als ze daar nood aan hebben. Onze dochter is bijna 5 en nog steeds komt ze elke nacht bij ons liggen. Onze middelste doet dit af en toe en de jongste amper. Zo gaan wij met z'n tweeën slapen en worden we soms met z'n vijven wakker 🤭 We kozen hiervoor omdat het ons meer nachtrust geeft en het biedt onze kinderen de veiligheid en comfort als ze er nood aan hebben. Zoals Paulien hier eerder ook had gezegd slapen we zelf ook beter/geruster als onze partner naast ons ligt. Onze kindjes zijn nog zo klein en willen liefst zo veel mogelijk bij ons zijn omdat dat veilig aanvoelt. Je moet hier als koppel natuurlijk samen over beslissen en je je er goed bij voelen. Uiteindelijk groeien ze er wel uit. De keren dat onze dochter per toeval niet bij ons kwam liggen 's nachts, is dat het grootste gemis in de ochtend en vragen we ons allebei af "Oei, zou ze vanaf nu niet meer bij ons komen liggen?" 😅

Ik denk ook dat dit een duidelijk signaal is dat hij nood heeft aan nabijheid. Jij wil slaap, hij wil nabijheid. Ik zou deze 2 combineren en dan lijkt mij samen slapen de oplossing. Misschien fijn om te lezen/weten dat er meer ouders met oudere kindjes samen slapen? Ik slaap samen met mijn 2 kindjes (4 jaar en 1 jaar) in een vloerbed op de oudste haar kamer. Mijn man slaapt in onze kamer omdat hij om 5u al uit bed moet en hij 5 wekkers nodig heeft om wakker te worden.

Super de antwoorden hier 😍 wij doen het ook zo. De start in eigen bedje en dan altijd welkom. Sommige periodes was dit elke nacht met de oudste, nu af en toe maar meer 🥹🥹 Onze omgeving zei ook dat ‘we daar nooit meer vanaf gingen geraken’ 🙄 werd vanzelf weer beter, ons zoontje had ons op dat moment gewoon nodig. Met jongste hetzelfde parcours. Door samen te slapen geraak je zo in verbinding en veiligheid, dat ‘alleen’ slapen of ze kunnen wegleggen in eigen bedje, gewoon vanzelf lukt. Je kindje kan zo zijn rust vinden en weet dat er altijd iemand komt op momenten dat ze het nodig hebben.