Herkennen meer mensen dit?
Het is mij in 5 jaar Brussel niet goed gelukt om vrienden te maken. Nu wil ik dat alsnog graag proberen. Ik heb me aangemeld op Meetup en clubjes opgezocht die ik leuk vind. Maar elke keer als het tijd is om te gaan denk ik: ik blijf eigenlijk liever bij mijn dochter 馃槃
Dit is natuurlijk niet heel bevorderlijk... ik wil niet zo'n mama worden die plakt aan dr kind.(terwijl mijn dochter dit dus niet nodig heeft) En ik wil ook een leven buiten kind om....en toch.
Mensen zeggen dat ik vanzelf wel vriendschappen krijg als ze naar de creche gaat, andere moeders enzo, mar daar geloof ik niet zo in. Ik ben 38, best oud dus voor op het school/crecheplein.
Hebben meer mensen dit? Dat je na de bevalling even niet goed meer weet hoe je je eigen leven weer op moet pakken? Of het gewoon niet meer wil?
Ik herken het. Ik ben nog nooit met vrienden weg geweest zonder mijn dochter van 8 maanden. Staat wel op de agenda binnen 2 weken.
Wel spreek ik af met mama's die ook jonge kinderen hebben. Op die manier heb ik sociaal contact zonder mijn dochter te moeten missen.
Ik merk ook wel dat mijn vriendschappen veranderd zijn. Ik trek meer op met mensen met jonge kinderen.
Waar ik al nieuwe mama's leerde kennen:
- Tijdens de ontmoetingsmomenten met ouders in de cr猫che
- Op de "Mamalogy" (een soort van praatgroep voor mama's)
- Op de dagen die georganiseerd worden door "het huis van het kind" in onze gemeente 馃槉