Partner wil geen tweede kind

Ik denk dat je niet meer kan doen dan hierover in gesprek gaan met je partner. Wat je volgens mij al wel probeert. Hier een fertiliteitstraject en toen mijn man dat voor de eerste keer hoorde zei hij meteen ‘dan wil ik geen kinderen’. Terwijl hij zolang ik hem ken altijd zei ‘ik had liever gisteren kinderen dan vandaag, liefst 2’. Na paar dagen was hij bedaard en toch naar fertiliteit gegaan. Meteen gestart voor een eerste. Na mijn bevalling was hij diegene die dezelfde dag zei ‘wanneer beginnen we aan nr 2? 😂’. Na enkele weken slapeloze nachten was hij van ‘laat eerst deze maar even opgroeien’. Ons zoontje is nu 1,5 en zijn sinds een half jaar opnieuw bezig met een traject (zonder succes). Maar ondertussen heb ik mij ook al enkele malen afgevraagd of hij effectief een 2e kindje wel wil of dit gewoon voor mij doet. Onze zoon zit echt in de peuterpuberteit en mijn man kan hier niet zo goed mee om. Zelf wisselt hij vaak van gedachte als ik het vraag. De ene keer wil hij het zelf en de andere keer zegt hij ‘waarom het is nu toch goed?’ Of ‘het is nu al zo vermoeiend’. Begin volgende maand beginnen we in principe opnieuw aan een nieuwe ronde. Heb hem duidelijk gemaakt dat hij voor dan iets moet gaan beslissen want dat ik niet mezelf door de hele mallemolen laat gaan als hij het toch niet wil..

Ik begrijp die struggle helemaal… ik wou altijd al een tweede. Mijn man niet, als in “nog niet” en hij twijfelde heel hard of hij er ooit wel klaar voor zou zijn. Ons eerste kindje was ook niet de gemakkelijkste baby. Ik heb hem nooit willen pushen, maar wel regelmatig geprobeerd om het gesprek aan te gaan. Op ons eerste kindje hebben we ook wel enkele jaren moeten wachten deels om medische redenen, dus ik had ook schrik dat nummer 2 moeilijker zou zijn als we te lang zouden wachten. Hij heeft 5 jaar nodig gehad om er klaar voor te zijn. Nu ga ik bijna bevallen van ons tweede kindje.

Hey, ik heb het ook gehad met mijn man. Bij ons gaat het dan wel om een vierde, hij wilde geen vierde. Ik voelde het zo erg, maar ik heb het toen aan de kant geschoven. 2 maanden later zei hij ineens tegen ons dochtertje, zou jij niet graag een zusje willen? Mn dochter was toen 2,5 dus een echt antwoord kwam er niet. Dat was toen ook meer een hint naar mij toe. En toen vroeg ik hem hoe het nou zat? Want hij was er absoluut op tegen. En toen zei hij ja ik zie het toch wel zitten. Ik had hem voor die 2 maanden echt veel proberen te overtuigen. Daarna heb ik dus niks meer gezegd en de wens achterwegen gelaten. Hij heeft rustig na kunnen denken, en besefte toch dat hij het graag wil. Dus som alle voordelen, ook dat het nu makkelijker gaat worden omdat jullie kleine 2 is, en hij zal minimaal 3 zijn wanneer de tweede komt. En dat je kleine het ook leuk gaat vinden, iemand om mee te spelen. Even goed overtuigen, en daarna moet je het even laten en aankijken. Heel veel succes.

Oh ja ik snap dat je dan wel duidelijkheid wil. Lastig. En het klinkt wel herkenbaar inderdaad dat ze vanuit angst dan maar zeggen dat ze het niet willen

Gefeliciteerd! Fijn dat hij er uiteindelijk toch klaar voor was en dat het nog gelukt is. 5 jaar is wel lang, ik hoop dat het hier wat sneller gaat, als hij toch nog van gedachten verandert

Ik denk dat ik het inderdaad nog één keer aanhaal en daarna een tijdje laat rusten. Thanks!

Wij dachten vlak na de geboorte altijd een 2de te willen, maar nu absoluut niet meer. Het is zo enorm zwaar, zowel fysiek als mentaal. Ik denk dat een 2de kindje niet te onderschatten is. Onze relatie zou dat niet overleven. Wij hebben beiden tijd voor onszelf nodig voor we tijd hebben voor elkaar. Er is ook geen support van grootouders ofzo, die wonen te ver. Misschien heeft je vriend nog tijd nodig, maar het kan zeker zijn dat z’n besluit vast staat. Heb jij er dan vrede mee? Het blijft een moeilijke beslissing, zeker ook in jouw situatie nu.

Heel lastig en sowieso heel pijnlijk als hij die woorden uitspreekt. Het klinkt wel alsof je respecteert wat hij zegt en je zou neerleggen bij zijn keuze. Je klinkt niet alsof je hem koste wat kost zou willen overhalen. Dat siert jou wel. En ik geef je helemaal gelijk. Niettemin vind ik wel dat je kan blijven uitspreken dat jij het wel graag wil. En het is belangrijk om er vaak over te praten en elkaars gevoelens en overwegingen hierin te kennen. Mochten jullie het ene of het andere beslissen, dan kunnen jullie mss samen een brief schrijven waarin jullie je keuze uitleggen. Zo weet je direct hoe het echt voelt. Neerschrijven heeft een diep effect vind ik persoonlijk op je gevoelens en gedachten... Je voelt meteen of het juist zit.

Hier ook lang getwijfeld over een tweede kindje omdat onze eerste zo heftig aan het peuter puberen was, echt niet leuk. Maar wij kwamen tot de conclusie dat ze maar een korte tijd van hun leven baby/peuter zijn en dat dit voor ons dus geen reden is om geen tweede kindje te willen. Want het gaat niet alleen om een tweede baby of peuter willen, maar ook een tweede jongvolwassene waar je ooit mooie gesprekken mee kan hebben etc. Lang verhaal kort, wij hebben nu een tweede kind en ja, het was even enorm pittig, maar eens ze de peuter tijd uit zijn vooral genieten 😊

Ja dan kan hij het laten bezinken. Ik heb hem niet gedwongen🤣, maar wel alle voordelen op een rijtje gezet. En ik vroeg hem wat de nadelen waren. Elk punt wat hij aanhaalde had ik een goede oplossing voor. Heel veel succes, ik hoop dat hij zich snel bedenkt.

Haha ja dwingen kan je toch niet. Welke voordelen had jij dan? Ik kom niet veel verder dan een broer/zus voor ons kind, dat ze later elkaar hebben om dingen te regelen enz (wat natuurlijk ook allemaal geen garantie is). Zijn grote argument is zijn vrijheid. Hij wil naar meer vrijheid en niet terug naar minder vrijheid met een baby. Wat ik natuurlijk snap, maar het is maar een relatief korte tijd voordat je weer meer vrijheid hebt. Maar natuurlijk niet zoals toen je geen kinderen had. Dus dan moet hij bereid zijn die 'opoffering' te maken..

Mijn voordelen waren, dat mijn dochtertje dan minder afhankelijk is, en het dus mAkkelijker gaat. De volgende gaat mee met de flow. De andere kids hebben inderdaad iemand erbij om leuk mee te spelen. Wanneer wij er niet meer zijn, hebben ze elkaar om op terug te vallen. Bij ons maakt een vierde het leven niet moeilijker, maar alleen leuker. Het wordt alleen maar makkelijker merk ik haha.