Overdrijf ik?

Als je zelf aangeeft dat je een emotioneel wrak bent, denk ik dat je zeker wat tijd voor jezelf mag nemen. Mogelijks geeft je vriend deze reactie uit angst dat je daadwerkelijk zou crashen en alles op hem terecht zou komen? Of omdat hij denkt dat je mss in de problemen komt op het werk? (Ik baseer me gewoon op de reacties van mijn man soms, die kan soms echt lompe dingen zeggen, maar daar zit vaak iets anders achter). Uiteraard zal er een ritme moeten gevonden worden, want (mogelijks?) Is niet werken geen optie. En zoals je aangeeft niet alleen naar buiten te durven, is ook jammer. Maar dit is allemaal nog nieuw, niemand kan verwachten dat je alles meteen weer op de rails hebt als vanouds. Neem je tijd mama, wees niet te hzrd voor jezelf en weet dat dit gevoel uiteindelijk wel betert. Over de angst voor een crisis, gewoon proberen kleine uitstapjes te doen (bijvoorbeeld een klerenwinkel bezoeken) zonder jezelf druk op te leggen, word je kindje nukkig en krijg je niet gesust of voel je jou er slecht bij, ga je gewoon naar huis. Maar mogelijks valt het beter mee dan verwacht, en de ene dag is de andere niet. Succes!

Ik vind het goed dat je dit hebt aangegeven bij de huisarts. Hij/zij heeft besloten om jou (minstens) 1 maand thuis te schrijven. Dat was zijn/haar beslissing. Jouw vriend zijn oordeel hierover doet er absoluut niet toe! Neem even die tijd. Probeer die tijd ook te gebruiken om eventueel wat extra te rusten, iets op te zoeken over hoe je voor jouw gezin/jezelf een fijne routine kan vinden, denk eens na of je er baat bij zou hebben om af en toe met iemand te gaan praten over je nieuwe leven en hoe je hierin staat,... Ik geloof inderdaad dat dit gevoel iedere ouder kan overvallen maar dat betekent absoluut niet dat jij overdrijft! Je hoeft ook niet met jouw vriend hierover te discussiëren. Je hebt deze tijd gekregen dus neem hem nu ook maar gewoon. Succes! 😘

Nee het is niet overdreven. Mijn kindje is nu 1,5 jaar en ging vanaf 4m naar de crèche. Ik was wel enthousiast om weer te gaan werken, maar het was ook zwaar tegelijkertijd. Het gemis was groot en de aanpassing ook. Achteraf gezien heb ik spijt dat ik geen 6 maanden tot een jaar onderbreking heb genomen van mijn werk.

Ja ik keek er ook wel naar uit om te gaan werken, ik ben dan eerst halftijds begonnen. Mogelijks ben ik te snel naar voltijds gegaan. Het is echt crimineel dat wij als mama onze baby zo snel moeten afgeven aan een opvang om weer te gaan werken 😔

Lieve mama. Jij hebt een baby op de wereld gezet en ben sinds die dag non stop bezig met zorgen. Ik vind absoluut niet dat jij overdrijft. Mijn partner zou ook zo durven reageren. Tegelijk is hij na 2u alleen met de baby compleet overprikkeld. Moesten zij die combinaties maken van werk en zorg zou je wat meemaken 😉 Gun jezelf even een break! Je gaat nog een hele leven zorgen voor die kleine en als jij voelt dat het nu even allemaal teveel is kan je best op tijd op die pauze knop drukken. Liever even thuis dan later een burn out

Dankjewel! Ja hier hetzelfde, hij moest een tijdje een hele dag om haar passen, en als ik dan thuiskwam gaf hij haar snel aan mij 😂

M’n dochter is nu 1,5 jaar en ik voel me pas recent terug helemaal op m’n gemak. Tijdens de zwangerschap en ook na de bevalling zware depressie wel gehad, antidepressiva… Ben ik ondertussen al af Maar een kindje krijgen is niet niks. Neem zeker tijd voor jezelf. Je overdrijft helemaal niet. Ik ben nu pas op het punt dat ik graag met haar alleen ergens naartoe gaan en we ons zo amuseren.

Je overdrijft niet. Ik herken het wel. Ik heb op dat punt doorgegaan en ben daardoor in een burnout beland en langer helemaal uitgevallen. Dus goed dat je nu al aan de bel hebt getrokken. Neem die rust en verspil deze tijd niet aan je zorgen maken over of je overdrijft (dat deed ik ook en heeft het herstel alleen vertraagd)

Ohnee! Hopelijk voel jij je helemaal beter nu?

Toen ik opnieuw begon te werken (voltijds meteen) ben ik een paar keer beginnen huilen op het werk, maar enkele top collega’s hebben me goed opgevangen. Ik denk dat je daar gewoon even door moet…