Slapen

Geef je nog borstvoeding? Je hoeft ze niet wakker te maken, maar ik zou wel inzetten op droomvoedingen. Doe je dat al? Ik veronderstel dat je wel last zal hebben van stuwing als ze zo lang slaapt? Als je borsten dat signaal geven, wil dat eigenlijk zeggen dat er melk zit die in de buik van je kindje hoort en is dat dus een teken om aan te leggen. Nachtvoedingen houden ook je productie op peil en zijn dus, zeker nu, nog erg belangrijk als je nog even borstvoeding wil geven. Aan hoeveel voedingen per 24u kom je nu?

Wat interessante informatie Droomvoedingen: https://www.instagram.com/p/C2K_pM7r6t6/?img_index=7&igsh=MWFlbHExMm5pNmMxYg== Checklist nachtelijke borstmomenten: https://www.instagram.com/p/C9sZW47NnqG/?igsh=dGRhcnJxZjJmYjB3 3 maanden oud en doorslapen: https://www.instagram.com/p/C_dt8srN5x_/?igsh=MTMycm9kaXFsMGY2cw==

Ik kolf sinds de geboorte al af omdat drinken aan de borst jammer genoeg niet lukt… Op 24u geef ik 6 flesjes van 120 of 130ml. Ik heb een tijdje terug proberen teruggaan naar 7 flesjes, maar dit lukte niet. Ze vroeg steeds meer melk per flesje en ik kwam niet aan 7 voedingsmomenten. Dus daarom toch terug naar 6 gegaan… zo komt ze wel aan ongeveer 750ml per 24u

Ach zo! Hoe doe je het dan nu ze zo lang slaapt? Sta je dan op om te kolven? Voltijds kolven vraagt wel veel he... Heb je de wens om nog live te kunnen voeden?

Ik sta op om te kolven, ja. Soms wordt ze dan ook wakker, soms slaapt ze verder en wordt ze een uur of 2 later wakker. Mijn wens om live borstvoeding te kunnen geven heb ik met heel veel spijt in het hart moeten opbergen. Onlangs nog een laatste poging gedaan door lactatiekundige te laten meevolgen en enkele keren naar de osteopaat te gaan, maar het lukt mijn dochtertje niet om mooi aan te happen en te drinken aan de borst. Dus heb me er moeten bij neerleggen dat het kolven zal blijven. Het is inderdaad erg zwaar, maar ik heb het ervoor over, wetende hoe belangrijk borstvoeding is.

Heftig zeg. Hebben ze een reden gevonden waarom ze niet zo goed aanhapt? Wij hadden in het begin ook veel moeite met de borstvoeding (bijvoeden met afgekolfde melk). Bij ons is gelukkig de oorzaak wel gevonden. Er komt veel emotie bij kijken he? Ik hoop voor jou dat je het nog even mag volhouden zo. In elk geval chapeau dat je voltijds kolft!

Bij La Leche League kan je trouwens ook veel nuttige info vinden als je voltijds kolft he. Heb je daar je situatie al eens voorgelegd? Weet wel dat de porties die je nu geeft best groot zijn (voor een 1 jarige) en dat de kans bestaat dat je die hoeveelheid niet gaat kunnen blijven kolven. Ook kan het zijn dat 6 stimulatie per dag te weinig is waardoor je bv een grotere dip krijgt als je menstruatie terug start of eens ziek wordt. Gewoon ter info he. Als je bv zegt dat ze bij 7 voedingen telkens meer melk vroeg zou ik denken aan zuigbehoefte of clusteren (als het bv vooral 's avonds is)

Heel moeilijke start gehad. Geen goede begeleiding in het ziekenhuis. 2 weken te vroeg geboren, daardoor geelzucht, daardoor zeer levenloos, te weinig kracht om te drinken, borstvoeding kwam niet op gang, zij kreeg de eerste dagen te dus weinig binnen, daardoor glucosedrop gedaan op dag 3 en direct moeten bijvoeden met fles. Ik hierdoor zeer angstig en moeten beginnen kolven om productie omhoog te krijgen. Ook nadien bleef ze onvoldoende aankomen en dus moest ik melk geven uit flesje om zeker te zijn wat ze binnen kreeg. Nadien zo danig onzeker en angstig gebleven dat ze opnieuw een lage bloedsuikerspiegel zou hebben, dat ik maar bleef kolven. Uiteindelijk erop uitgekomen dat haar tongriempje geknipt moest worden, wat dan veel te laat gebeurd is en over het algemeen heeft ze ook te weinig tongkracht. Maar de schrik zat er enorm in bij mij om haar te ondervoeden opnieuw en ze was toen toch al zo gewoon aan die speen van flesje dat het niet meer lukte om bv opnieuw op te starten. Nogal traumatische ervaring voor mij allemaal. Heeft me enorm veel stress gegeven en ben ik nu aan het proberen verwerken bij een psycholoog…

Hoe bedoel je voor een 1 jarige? Ik heb al sinds ik begon met kolven een grote overproductie dus dat is, voorlopig toch, helemaal geen probleem.

Goed dat je dit een plaats probeert te geven door erover te praten. Er zijn, spijtig genoeg, veel gelijkenissen tussen ons en jouw verhaal... Ik vind het nog altijd niet makkelijk om erop terug te kijken, maar de pijn verzacht wel met de tijd en door erover te praten Mag ik vragen in welk ziekenhuis je beviel? Wij kregen ook geen goede begeleiding in het ziekenhuis. Veel borstvoedingsonvriendelijk advies gekregen. Het is nochtans een ziekenhuis met borstvoedingslabel... Onze dochter werd plots naar neonatologie gebracht, wat traumatisch was voor ons. De communicatie errond was erg slecht en wij dachten dat we onze dochter gingen verliezen terwijl ze achteraf gezien er eigenlijk enkel uit voorzorg lag... Ze is toen ook veel afgevallen, omdat ze zo te weinig aan de borst kon. Dus al vanuit het ziekenhuis moeten kolven en bijvoeden met de fles, want 'ze was een luie baby'. Thuis nog een tijd moeten triple feeden. Ik had gelukkig een fantastische vroedvrouw die ons enorm goed begeleidde met de borstvoeding. Zonder haar ben ik vrij zeker dat ik niet naar live voeden had kunnen gaan. Vanuit het ziekenhuis ook moeten voeden met een tepelhoedje. Uiteindelijk het bijvoeden kunnen afoouwen, het tepelhoedje kunnen afbouwen en heel langzaamaan het kolven kunnen afbouwen. Dat duurde vrij lang omdat ik de ene borstontsteking na de andere kreeg. Onze dochter bleef echter te weinig bijkomen, bleef moeilijk wakker te krijgen, deed super lang over voedingen (45 min tot 1u) en dan die borstontstekingen... Er is toen een lactatiekundige komen meekijken. De korte versie van het verhaal is dat haar tongriem gelaserd moest worden en ze spanning had op haar wangbandjes. Eenmaal de tongriem gelaserd was, ging het drinken aan de borst veel vlotter en kwam ze veel beter bij in gewicht De angst herken ik heel goed. Door de ervaring in het ziekenhuis ben ik tot 10 maanden denk ik ongerust geweest over wiegendood. Ze heeft tot, op enkele weken na, 1 jaar bij ons op de kamer geslapen. De angst om te ondervoeden, de angst voor een glucosedrop, de stress bij elke weging, de stress bij elke voeding (want gaat ze überhaupt iets binnen krijgen?), die herken ik heel goed... Dus ik begrijp wel dat weten hoeveel ze drinkt jou zekerheid geeft. Bij mij waren dat de hoeveelheid plasluiers. Ik had paniek als ze een dag eens 1 natte luier minder had Ik vind het knap dat je voltijds kolven blijft volhouden voor je dochter. Ik had het daar enorm moeilijk mee. Ik had een draadloze kolf in huis voor als ik terug aan het werk ging. Dat kolven heb ik uitgesteld tot ik niet anders meer kon. Dus tot ik terug ging werken ging ze overal mee naartoe, of ging ik niet langer weg dan mogelijk was tussen twee voedingen door Het is pittig en zeker niet evident als je borstvoedingsverhaal zo loopt. Ik hoop dat de wonde stilaan wat mag dichtgroeien. Al zal het natuurlijk een litteken blijven, maar dat de pijn mag verzachten ❤️ En je bent sowieso een goede mama voor je dochter hoor. Ik vermoed dat de keuzes die je maakt weloverwogen zijn en dat je in haar beste interesse beslissingen neemt. Meer dan dat kan je niet doen. En voor jezelf zorgen, maar ook dat doe je 😊

Als je de natuurlijk portiegroottes hanteert, geef je nu porties die natuurlijk gezien een 1-jarige drinkt. Na een tijdje schakelt de borstvoeding onze naar vraag en aanbod, dan kan het moeilijk worden om zo'n hoeveelheden te blijven kolven omdat de melk niet meer opgeslagen wordt in de borsten Er zijn nog vrouwen die er komen met minder dan 8 voedingen per 24u en grotere porties geven aan hun kindje, maar dat is eerder de minderheid. Dus in theorie is het niet gegarandeerd dat dat blijft werken 😊